BÄR MAX, dyrektor Archiwum Państwowego w Gdańsku
| < Poprzednie | Następne > |
MAX BÄR (21 X 1855 Groß Schacksdorf, Saksonia – 16 V 1928 Koblencja), dyrektor Archiwum Państwowego w Gdańsku. Syn pastora, osierocony przez ojca w wieku dwóch lat. Od 1865 uczył się w Cottbus, po maturze w latach 1875–1880 studiował filologie hebrajską, grecką, historię, nauki pomocnicze historii na uniwersytecie w Lipsku. W późniejszym czasie nauczył się języka polskiego. pracował w archiwach państwowych w Poznaniu (1880), Koblencji (1883–1888), Szczecinie (1888–1896), Hanowerze (1896–1897), był kierownikiem archiwum w Osnabrücku (1897–1901).
Od lipca 1901 radca archiwalny, od 15 VIII 1901 w Gdańsku, kierownik Królewskiego Archiwum Państwowego (gdzie mieszkał), w latach 1905–1912 jego dyrektor, od 1910 tajny radca archiwalny. Nadzorował budowę gmachu archiwum gdańskiego, kierował jego organizacją, uruchomieniem i opracowaniem zasobu (wedle własnej koncepcji). Scalił w jeden zasób archiwalny zbiory dawnego archiwum miasta Gdańska oraz akt z Pomorza, w tym dokumentów urzędów polskich (do 1772) i pruskich (po 1772). Autor prac naukowych poświęconych historii Gdańska i Pomorza Wschodniego, opartych na materiale źródłowym, dotyczących sądownictwa w Prusach i rozwoju terytorialnego Gdańska i Prus w czasach Fryderyka II. Wydał drukiem inwentarz ksiąg kościelnych przechowywanych w gdańskim archiwum.
1 X 1912 (z powodu choroby żony) wrócił do Koblencji na stanowisko dyrektora archiwum, wrócił do Koblencji, od 1921 na emeryturze. W 1889 ożenił się w Berlinie z Margarethą z domu Zitelmann (zm. 1913), ojciec Günthera (ur. 1890) i Ursuli (ur. 1894).
