CZERWONKA WITOSŁAW MAREK
| < Poprzednie | Następne > |
WITOSŁAW MAREK CZERWONKA (1949 Wrocław – 29 VII 2015 Gdańsk), artysta interdyscyplinarny, multimedialny, prorektor Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (PWSSP, od 1996 Akademia Sztuk Pięknych) w Gdańsku. W latach 1967–1972 studiował na Wydziale Malarstwa i Rzeźby gdańskiej PWSSP, w 1972 roku obronił dyplom w pracowni malarstwa Jacka Żuławskiego oraz w Pracowni Projektowania Graficznego Witolda Janowskiego, przygotowując 22 obrazy. W latach 1976–1979 asystent w Pracowni Rysunku i Malarstwa Kiejstuta Bereźnickiego, od 1979 adiunkt, od 1989 przewód II stopnia, od 1995 profesor nadzwyczajny Wyższej Szkoły Pedagogicznej im. Janusza Korczaka w Olsztynie, od 1996 profesor gdańskiej PWSSP, od 2000 profesor zwyczajny gdańskiej ASP.
W latach 1978–1980 z Adamem Harasem i Jerzym Ostrogórskim założył i prowadził galerię multimedialną AUT w Gdańsku na ul. Długiej (przekształcona w OUT w Biurze Wystaw Artystycznych w Sopocie). W latach 1980–1982 z Romanem Usarewiczem współtworzył program Pracowni Podstaw Projektowania, który w latach 1982–1993 kontynuował samodzielnie. W 1992 roku zorganizował Pracownię Intermedialną „PI” na Wydziale Malarstwa i Grafiki (obecnie na Wydziale Rzeźby). W latach 1990–1993 prorektor gdańskiej PWSSP, od 1993–1999 dziekan Wydziału Malarstwa i Grafiki.
Wśród jego zainteresowań twórczych znajdowały się performance, rysunek, film, instalacje oraz wideorzeźby. Jego prace były prezentowane na licznych wystawach indywidualnych, między innymi Płaska przestrzeń (Gdańsk 1975), 44 obrazy (Gdańsk 1976), Listy z Gdańska i inne (Poznań 1984), Pokaz sentymentalny (Białystok 1991), Oko w oko (Toruń 1995), O braku symetrii (Sopot 1999), Performance Akcje Video (Olsztyn 2001), Znaki czasu (Gdańsk 2006), To tylko światło (Sopot 2012), oraz zbiorowych w kraju i za granicą, na przykład WRO '91 (Ośrodek Grotowskiego, Wrocław 1991), Film and Video in Poland (Kopenhagen 1993; Konzeption PL (Turm, Kunstverein Greven, Niemcy 1994), Sztuka Pomorza (Zamek Książąt Pomorskich, Szczecin 1995), Public Relations (Centrum Sztuki Współczesnej „Łaźnia”, Gdańsk 1999), Kilka obrazów dla Wschodniej (Łódź 2008).
W latach 90. zajął się sztuką wizualną – wideo oraz fotografią. Z tego okresu pochodzą między innymi prace: instalacja wideo Kilimandżaro (1991), wideorzeźby Odpowiedzi na wszystkie pytania oraz Videolustro sentymentalne, pokazywane w ramach manifestacji sztuki wideo Videoprzestrzenie Jacka Robakowskiego (1994).
Pochowany na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku.
