Mieczysław Baryłko
Martwa natura, 1996
(29 VII 1923 Siedlce – 19 XII 2002 Sopot), artysta malarz, wykładowca PWSSP w Gd. (q ASP). Ukończył Gimnazjum im. Mikołaja Reja w Warszawie oraz (w czasie II w. świat.) Liceum Budowy Maszyn w Szkole Wawelberga i Rotwanda w Warszawie. Aresztowany 20 i 1943, więziony na Pawiaku, przebywał w obozach koncentracyjnych w Auschwitz, Groß Rosen i Flossenburgu. Po uwolnieniu przez wojska amer. osiadł w Elblągu, pracował w Fabryce Wyrobów Metalowych. Od 1946 w Gd., studiował w PWSSP. Dyplom uzyskał w 1953 w pracowni prof. q Stefana Nachta-Samborskiego. W 1950– 73 pracownik macierzystej uczelni, wykładał na Wydz. Malarstwa. W 1956–58 i 1968–69 prezes Gd. Okręgu Związku Polskich Artystów Plastyków i czł. Głównego Zarządu ZPAP. Brał udział w pracach malarskich przy rekonstrukcji fasad kamienic przy ul. q Długiej i q Długim Targu. W pierwszym etapie swojej twórczości skłaniał się ku realizmowi socjalistycznemu, lata 50. XX w. to poszukiwania geometryczne i nawiązania do abstrakcji, 1962 przystąpił do ogólnopolskiej Grupy Malarzy Realistów. Z drugiej strony realizował założenia sztuki moralizatorskiej, poruszając problemy natury etycznej. W latach 90. XX w. powrócił do typowych tematów martwej natury, pejzażu i portretu. Miał ponad 20 wystaw indywidualnych, uczestniczył też w wielu zbiorowych. Jego obrazy znajdują się w zbiorach q Muzeum Narodowego w Gd., Warszawie i Szczecinie, w q Muzeum Historycznym Miasta Gd., jak również w licznych kolekcjach prywatnych.
KP
