KLETAN RAF, kapitan duńskiej floty
| < Poprzednie | Następne > |
RAF KLETAN (Klethan, Clethan, Kleton, Cletton) (zm. 12 V 1577), kapitan duńskiej floty, admirał eskadry wspierającej Gdańsk w wojnie z królem polskim Stefanem Batorym (1576–1577).
Angielski szyper statków handlowych, od 1 I 1569 na służbie króla Danii Fryderyka II, dożywotnio zatrudniony jako kapitan okrętowy duńskiej floty. Dowodził okrętami w rejsach na Morzu Bałtyckim i Morzu Północnym. W lutym 1577 został dowódcą admiralskiego okrętu „Danske Hane” oraz wyznaczono go do dowodzenia eskadrą duńskich okrętów wspierających Gdańsk w wojnie z królem Stefanem Batorym.
Oficjalnym zadaniem eskadry było zwalczanie atakujących duńskie statki polskich kaprów królewskich, co pozwalało na prowadzenie działań przeciw polskiej flocie bez wypowiadania wojny (polska flota kaperska zajęła 21 II 1577 dwa duńskie statki na Zatoce Gdańskiej). Fryderyk II zezwolił gdańszczanom na uzbrojenie kilku statków w celach obrony miasta i własnej żeglugi oraz nakazał Kletanowi traktować je na morzu przyjaźnie.
Eskadra została postawiona w stan gotowości 4 IV 1577, wzmocniona i zaopatrzona w dodatkowy prowiant, gdy zdobyto informację, że skonfliktowany z Danią książę Magnus z Saksonii-Lauenburga miał wypłynąć na pokładzie szwedzkiego barku z polskimi posłami powracającymi ze Szwecji. Celem działań eskadry stało się przechwycenie pasażerów statku, jeżeli ten należał teraz do Polaków. Wzmocnienie eskadry nastąpiło też ze względu na doniesienia o uzbrojeniu przez Ernesta Wejhera dwóch polskich kaperskich okrętów.
Kletan podzielił eskadrę na dwie części, z których jedna stała pod Rozewiem, a druga popłynęła w kierunku Królewca. 17 IV 1577 Fryderyk II, otrzymawszy informację, że statek wiozący Magnusa miał wkrótce wyruszyć ze Szwecji nie do Polski, lecz do Lubeki, polecił zgrupować eskadrę na linii Lubeka – Bornholm – Gotlandia, poza którą miała być wysyłana jedna pinka w celach zwiadowczych.
Zmarł w trakcie tych działań, jego następcą został Erik Munk. Mieszkająca w Kopenhadze wdowa Gertrud otrzymała prawo stałego pobytu w Danii, została zwolniona z wszelkich obciążeń finansowych i rzeczowych, syn Hans Meel (Johan Mauel), kupiec, otrzymał prawa równe duńskiemu obywatelstwu i odszkodowanie za dwie prywatne pinki utracone przez ojca w służbie królewskiej.
Bibliografia:
Laursen L., Kancelliets brevbøger vedrørende Danmarks indre forhold: 1576–79, København 1900.
Lind H.D., Fra Kong Frederik den andens Tid: Bidrag til den dansk-norske Sømagts Historie 1559-1588, Kopenhaga 1902.
