WILLENBERG SAMUEL FRIEDRICH, profesor Gimnazjum Akademickiego
| < Poprzednie | Następne > |
SAMUEL FRIEDRICH WILLENBERG (2 XI 1663 Brzeg – 12 X 1748 Gdańsk), uczony. Od 1682 roku uczeń Gimnazjum Akademickiego, wychowanek Joachima Hoppego, od roku 1686 studiował prawo i historię na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą. Od 1693 doktor, od 1699 profesor na uniwersytecie we Frankfurcie nad Odrą.
Od roku 1701 profesor prawa i historii w gdańskim Gimnazjum Akademickim, nauczyciel Gottfrieda Lengnicha. Autor pracy De eo, quod iustum est circa excursiones maritimas (1711), jednego z pierwszych w Europie opracowań zagadnień prawa morskiego, oraz między innymi De maris occupatione (1720–1724); Sicilimenta iuris gentium prudentiae (1711), "Poena post mortem durante", gdzie uzasadniał istnienie kar mających trwać nawet po śmierci obwinionego.
W 1712 roku opublikował zapis swoich wykładów pod tytułem (w tłumaczeniu) "O granicach dozwolonej poligamii", dowodząc, że wedle prawa naturalnego poligamia jest dozwolona. Bronił swojego stanowiska w rozważaniach z 1714 "W sprawie obrony tez swoich o poligamii równoczesnej". Potępiony został przez arcybiskupa gnieźnieńskiego i prymasa Polski, Krzysztofa Antoniego Szembeka, Trybunał Koronny nakazał spalenie tych jego dzieł.
