CMENTARZE W MATARNI
| < Poprzednie | Następne > |
CMENTARZE W MATARNI. Św. Walentego, ul. Jesienna, katolicki, paraf., przypuszczalnie zaistniał wraz z powstaniem parafii w XIV w. Położony w płn. części Matarni, na łuku drogi, na wzniesieniu wokół got. q kośc. św. Walentego; od płn. graniczy z zabudowaniami ob. plebanii. W końcu XVI w., wraz z kośc., ogrodzony. W 1860 powiększony o część płn., zlikwidowaną po założeniu w 1890 nowego cment. Od 1890 na starym cment. chowano jedynie duchownych z parafii. Zajmował 0,6 ha, zał. na planie nieregularnym, zbliżonym do owalu, w centrum którego znajduje się budynek kośc. Otoczony kamiennym murem z 3 bramami: gł. od zach., na osi gł. wejścia kośc., 2 boczne – od płn. w kierunku plebanii i od płd. w kierunku drogi. W płd.-zach. części działki zachowała się niewielka murowana kostnica z XIX w. Najstarszy zachowany nagrobek to kamienna płyta rodziny Fichtów z 1839. Obecnie nieczynny, teren stał się teraz otoczeniem kościoła.
Nowy św. Walentego (Neuer-Kirchhof), ul. Jesienna 13, katolicki, zał. 1890 na płn. od poprzedniego. Powiększany już 1905–06, jednocześnie z likwidacją części starego cment. Obecnie paraf. Założony na działce o pow. 0,88 ha, na planie zbliżonym do kwadratu, z ukośnie ściętym narożnikiem od strony ul. Jesiennej. Podzielony na prostokątne kwatery 3 alejami: 2 podłużnymi i 1 poprzeczną. Główna, podłużna aleja prowadzi od znajdującej się przy ulicy gł. bramy do bramy tylnej przy przeciwległej granicy działki. Kilka nagrobków sprzed 1945, najstarszy z 1907, obelisk z czarnego marmuru; znajduje się tu Miejsce Pamięci Narodowej – 2 mogiły 8 Polaków z sąsiedniego Bysewa zamordowanych przez hitlerowców w 1939.
