ŚWIĘCICKI BOLESŁAW WIT, redaktor naczelny „Dziennika Bałtyckiego”
| < Poprzednie | Następne > |
BOLESŁAW WIT ŚWIĘCICKI (16 III 1901 Kraków – 4 I 1976 Gdynia), dziennikarz. Ojciec Wojciecha Święcickiego. Ukończył szkołę średnią w Piotrkowie Trybunalskim, podczas nauki był redaktorem patriotycznego pisma „Młoda Myśl”. W latach 1921–1923, w czasie studiów filozoficznych, współpracował z prasą w Poznaniu i Toruniu, od 1923 do 1939 roku redaktor dzienników i czasopism w Wilnie. Był między innymi zastępcą redaktora naczelnego „Kuriera Wileńskiego”, redaktorem naczelnym „Odsieczy", redaktorem i wydawcą „Kuriera Powszechnego”, redagował periodyki „Wileński Przegląd Artystyczny”, „Sztuka i Film”, był korespondentem warszawskiego „Kuriera Porannego”. Od 1923 drukował swoje utwory poetyckie miedzy innymi w „Pomorzu”, dodatku literackim „Gazety Gdańskiej”. W latach 1928-1932 był rzecznikiem prasowym Wileńskich Targów Północy. Podczas II wojny światowej członek Armii Krajowej.
Od 1 VII 1945 do 4 IX 1946 pierwszy redaktor naczelny „Dziennika Bałtyckiego” ( prasa), następnie jego reporter. W grudniu 1945 roku zorganizował w Gdańsku I Walny Zjazdu Dziennikarzy Polskich, na którym powołano Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich. Był jednym z założycieli gdańskiego miesięcznika literackiego „Wiatr Od Morza”. W 1947 roku był rzecznikiem prasowym Międzynarodowych Targów Gdańskich, autor ich katalogu. Od 1948 do emerytury w 1967 dziennikarz „Głosu Wybrzeża”; zajmował się na jego łamach sprawami społecznymi, kulturą i architekturą Gdańska.
Działacz zarządu gdańskiego i ogólnopolskiego związku zawodowego dziennikarzy. Był między innymi był wiceprezesem i prezesem Oddziału Morskiego Związku Zawodowego Dziennikarzy, organizatorem i prezesem Klubu Marynistów Wybrzeża. Był członkiem Wojewódzkiego Komitetu Stronnictwa Demokratycznego w Gdańsku i przewodniczącym Miejskiego Komitetu SD w Gdyni, tam też radnym Miejskiej Rady Narodowej (MRN).
W okresie wileńskim wydał kilka zbiorów swych reportaży, w okresie gdańskim publikował przyczynki związane z historią prasy w Wilnie i początkach prasy polskiej na Wybrzeżu w 1945 roku. W „Dzienniku Bałtyckim” w 1975 drukowane były fragmenty jego wspomnień. W 1960 (jako pierwszy dziennikarz) otrzymał nagrodę w dziedzinie publicystyki społeczno-kulturalnej Prezydium MRN w Gdańsku. Odznaczony Krzyżem Oficerskim i Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1965), medalem X- i XXX-lecia PRL, medalem 25-lecia i 30-lecia Pracy Dziennikarskiej, odznakami „1000-lecia Państwa Polskiego”, „Za Zasługi dla Gdańska”, „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”, złotą odznaką „Zasłużony Pracownik Morza”, „Zasłużony Działacz Ligi Obrony Kraju”.
Pochowany w Alei Zasłużonych na cmenarzu Witomińskim.
