BIELECKI JAN KRZYSZTOF, ekonomista, premier
| < Poprzednie | Następne > |
JAN KRZYSZTOF BIELECKI (ur. 3 V 1951 Bydgoszcz), ekonomista, polityk, były premier polskiego rządu. Absolwent II Liceum Ogólnokształcącego; w roku 1973 ukończył Wydział Ekonomiki Transportu Uniwersytetu Gdańskiego. W 1973 asystent na tym wydziale, w 1974 kierownik Pracowni Badań i Analiz w Ośrodku Doskonalenia Kadr Kierowniczych Ministerstwa Hutnictwa i Przemysłu Maszynowego w Gdańsku. Od sierpnia 1980 współpracował jako ekspert z Niezależnym Samorządnym Związkiem Zawodowym „Solidarność” (NSZZ „S”), od 1981 był kierownikiem sekcji ekonomicznej Ośrodka Prac Społeczno-Zawodowych przy Zarządzie Regionu Gdańska NSZZ „S”. Za odmowę podpisania deklaracji lojalności w 1982 usunięty z resortu hutnictwa. W latach 1982–1985 zarobkował, przewożąc drewno zakupioną ciężarówką, w 1985 założył spółdzielnię konsultingową Doradca, zatrudniającą szykanowanych działaczy opozycji. Od 1989 członek Tymczasowego Zarządu Gdańskiego Towarzystwa Społeczno-Gospodarczego Kongres Liberałów, w 1990 współzałożyciel Kongresu Liberalno-Demokratycznego (KLD; 1991–1993 przewodniczący rady programowej). W latach 1989–1991 poseł na Sejm Rzeczypospolitej Polskiej (RP) z listy Komitetu Obywatelskiego „S” z okręgu gdańskiego (otrzymał 162.900 głosów). 6 XII 1990 roku otrzymał od prezydenta Lecha Wałęsy misję sformowania rządu, 1 I 1991 powołany przez Sejm na prezesa Rady Ministrów, urząd sprawował do 6 XII 1991. Największym sukcesem jego rządu była redukcja przekraczającego 40 mld dolarów zadłużenia zagranicznego i ustabilizowanie sytuacji gospodarczej Polski po transformacji ustrojowej. W latach 1991–1993 poseł na Sejm RP I kadencji z ramienia KLD (uzyskał największą w Polsce liczbę głosów – 115 002). W rządzie Hanny Suchockiej w latach 1992–1993 był ministrem-członkiem Rady Ministrów do spraw kontaktów z Europejską Wspólnotą Gospodarczą. Od listopada 1993 przedstawiciel Polski w Radzie Dyrektorów i dyrektor Europejskiego Banku Odbudowy i Rozwoju w Londynie, utworzonego w celach pomocy w transformacji gospodarkom krajów postkomunistycznych. Od 1994 roku członek Unii Wolności, od 2001 Platformy Obywatelskiej. Od 1 X 2003 do listopada 2009 (formalnie zakończył urzędowanie w styczniu 2010) prezes Zarządu Banku Pekao SA. 15 I 2010 został przewodniczącym Rady Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych. 9 III 2010 powołany przez premiera Donalda Tuska na przewodniczącego Rady Gospodarczej przy Prezesie Rady Ministrów. Pozostawał na tym stanowisku do stycznia 2015 (zastąpiony przez Janusza Lewandowskiego). W tym samym miesiącu przeszedł do pracy w EY Polska (usługi audytorskie, doradztwo biznesowe i transakcyjne) jako Przewodniczący Rady Partnerów. Wyróżniony Nagrodą Kisiela (1991), odznaczony m.in. Orderem Orła Białego (2010), odznaką honorową Bene Merito (2010) za umacnianie wizerunku Polski na arenie międzynarodowej.
