GACH ZBIGNIEW, dziennikarz
| < Poprzednie | Następne > |
ZBIGNIEW GACH (1 XII 1952 Gdańsk – 26 II 2012 Gdańsk), dziennikarz. W 1977 roku ukończył Instytut Filologii Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego. W latach 1977–1982 pracował w tygodniku „Czas”. W sierpniu 1980 roku jako reporter przebywał podczas strajku w Stoczni Gdańskiej. Od września 1980 członek Solidarności, publikował w piśmie „Solidarność”. Podczas stanu wojennego uczestnik strajku w Stoczni Gdańskiej. 13–16 XII 1981 aresztowany, do 20 grudnia w Areszcie Śledczym w Starogardzie Gdańskim. W lutym 1982 roku zwolniony z pracy, do grudnia tegoż roku bez zatrudnienia. W latach 1983–1987 reporter miesięcznika „Pomerania”. W 1984 roku (pod pseudonimem Marcin Moskit) z Mariuszem Wilkiem i Maciejem Łopińskim współautor książki Konspira. Rzecz o podziemnej „Solidarności” (uhonorowanej nagrodą Solidarności Pracowników Wydawnictw za najlepszą publikację w obiegu niezależnym). W okresie 1987–1989 specjalista do spraw marketingu w Przedsiębiorstwie Uspołecznionym Modem w Sopocie. W latach 1989–1891 reporter i felietonista w „Tygodniku Gdańskim”, 1991–1996 specjalista do spraw wydawniczych, 1998–1999 w Fundacji Pomocy Dzieciom Skrzywdzonym „Dar Gdańska”, w 1999 dziennikarz w „Ilustrowanym Kurierze Sopockim”, 1999–2006 w „Dzienniku Bałtyckim”. Od 2006 roku na rencie. Współautor książki Gdańsk. Dramat wojenny (1984), autor między innymi książek: Antybohater (1991, o drodze Lecha Wałęsy do prezydentury), Jeden z Wiela (1991, o partyzantce na Kaszubach), Leszek Balcerowicz: wytrwać (1993), X wieków piwa w Gdańsku (2007). Wspólnie z Donaldem Tuskiem, Wojciechem Dudą i Grzegorzem Fortuną opublikował albumy Dawny Sopot (1998) i Był sobie Gdańsk 1945 (1998). W 2002 roku otrzymał nagrodę specjalną Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (za reportaż Łaciate przeznaczenie), a w 2004 nagrodę główną na Festiwalu Piosenki Szantowej w Krakowie za tekst utworu Cztery zegary.
