GOLDBERG JOHANN, lutnik
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN GOLDBERG (Gollberg, Goltberg; około lipca 1701 Orunia – pochowany 15 IV 1765 Gdańsk), lutnik. W Gdańsku notowany od około 1720 roku, prawa miejskie uzyskał 18 V 1726 roku. W 1735 był winien 120 florenów za struny rzymskie niejakiemu Friedrichowi Eichstaedtowi. W 1741 mieszkał w domu Heinricha Sigismunda Parisa, w 1757 należał do parafii kościoła św. Jana.
Budował lutnie, cytary lutniowe, wiole, skrzypce, altówki i wiolonczele. Czworo jego skrzypiec z 1732 roku posiadała niegdyś kapela kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Wiele innych instrumentów Goldberga zachowało się w kolekcjach muzealnych całej Europy (między innymi w Muzeum Instrumentów w Poznaniu – cytara lutniowa z 1730 roku). Stosował drukowane kartki rozpoznawcze: Johann Gollberg, Lauten=und Gei= / gen=Macher in Dantz. An. 17(41); …17(47); Johann Goldberg. Lauten= und Geigen=Macher in Dantzig anno 17(59). W dokumentach kościelnych z 1757 roku dwukrotnie podpisał się jako Goldberg.
Ożenił się z Concordią Renatą z domu Witting (zm. przed 2 I 1769). Miał dzieci: Johanna Gottfrieda (ochrzczonego 28 VII 1738, pochowanego 1 X 1739); Johanna Gottlieba (Theophilusa), klawesynistę i kompozytora; Constantię Renatę Petersson (ur. 16? IV 1730, ochrzczoną 21 IV 1730, zm. 18 IV 1792, pochowaną 24 IV 1792), klawesynistkę; Florentinę Renatę (ochrzczoną 2 IX 1732); Annę Barbarę (ochrzczoną 25 XI 1734). Concordia Renata jako wdowa w 1766 roku podarowała córce Constantii 2500 guldenów, a według testamentu z 22 XII 1768 roku resztę majątku (po spłaceniu około 1000 guldenów długu zięciowi Peterssonowi) zapisała dzieciom.
