JUREWICZ ALEKSANDER, poeta, prozaik, eseista
| < Poprzednie | Następne > |
ALEKSANDER JUREWICZ (ur. 18 XI 1952 Lida, Białoruś), poeta, prozaik, eseista. Repatriowany do Polski we wrześniu 1957 roku, zamieszkał z rodziną we wsi Redło koło Połczyna-Zdroju. W roku 1971 absolwent liceum w Połczynie-Zdroju, w latach 1971–1976 studiował filologię polską na Uniwersytecie Gdańskim (UG). Współtworzył środowisko młodych poetów i pisarzy w Gdańsku (m.in. z Antonim Pawlakiem, Stanisławem Esdenem-Tempskim, Markiem Bieńkowskim). W 1973 debiut poetycki na łamach „Liter” (wiersze twórców opatrzone wspólną deklaracją programową i zbiorowym tytułem Muzea samowiedzy) i „Nowego Wyrazu”. W 1974 roku pierwszy arkusz poetycki Sen, który na pewno nie był miłością (dodatek do „Nowego Wyrazu”). W latach 70. XX wieku liczne publikacje w czasopismach studenckich i wybrzeżowych („Litteraria”, „Student”, „Nowy Medyk”, „Litery”, „Tygodnik Morski”, „Dziennik Bałtycki”, „Punkt”), „Więzi”, „Miesięczniku Literackim”. W sierpniu 1980 podpisał rezolucję Koła Młodych przy Gdańskim Oddziale Związku Literatów Polskich popierającą postulaty Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego w Stoczni Gdańskiej. W latach 80. publikował w prasie podziemnej ( „Podpunkt”, „Puls”), katolickiej („Arka”, „Gwiazda Morza”) i regionalnej („Pomerania” Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego). W latach 1982–1983 słuchacz Studium Scenariuszowego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. W okresie 1983–1989 współredaktor podziemnego pisma „Podpunkt”, 1991–1998 członek redakcji kwartalnika „Tytuł”. Od roku 1992 publikuje stałe cykle felietonów na łamach czasopism, m.in. „Gazety Morskiej”, „Tytułu”, „Dziennika Bałtyckiego”, „Kwartalnika Artystycznego”. W latach 1997–2002 prowadził zajęcia ze specjalizacji praktycznoliterackiej w Instytucie Filologii Polskiej UG. Pracownik Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki Publicznej im. Josepha Conrada-Korzeniowskiego. Członek Gdańskiego Oddziału Stowarzyszenia Pisarzy Polskich (od roku 1989), polskiego PEN Clubu (od 1991), ZAiKS-u (od 1991). Autor zbiorów poetyckich: Po drugiej stronie (1977), Nie strzelajcie do Beatlesów (1983), Jak gołębie gnane burzą (1990), Dopóki jeszcze... i inne wiersze (1991), prozy, esejów, felietonów: W środku nocy (1980), Lida (1990, 1994, 2004), Pan Bóg nie słyszy głuchych (1995), Życie i liryka (1998), Prawdziwa ballada o miłości (2002), Popiół i wiatr (2005), Dzień przed końcem świata (2008).
