POKUTNICE
| < Poprzednie | Następne > |
POKUTNICE. Stowarzyszenie kobiet pokutujących, założone najprawdopodobniej w 1. połowie XIV wieku w rejonie kościoła św. Brygidy, obok źródełka zwanego Studzienką Panny Maryi (Marienbrunn), któremu przypisywano cudowne właściwości i wiązano z nim kult Matki Boskiej. Pokutnice, kobiety ubogie, chore i tzw. upadłe, z Gdańska i okolic, osiedliły się wokół kaplicy św. Marii Magdaleny (stąd mylne nadawanie im miana magdalenek). Pozostawały bez nadzoru duchownych oraz określonych reguł, pod luźną opieką proboszczów kościoła św. Katarzyny (i bractw tam działających). W 1374 roku, w drodze z Rzymu do Vadsteny (Szwecja), w kaplicy pokutnic dwa tygodnie spoczywał sarkofag z relikwiami św. Brygidy Birgersdotte (tzw. Szwedzkiej). Dopiero w roku 1390 unormowano stosunki prawno-własnościowe dotyczące gruntu zajmowanego przez pokutnice. W roku 1392 otrzymały specjalny odpust od biskupa włocławskiego Henryka; udzielany wszystkim osobom wspomagającym stowarzyszenie; w 1394 na polecenie papieża biskup zatwierdził wspólnotę i udzielił zgody na budowę klasztoru z kaplicą. 24 VII 1394 wielki mistrz Konrad von Jungingen zatwierdził stan posiadania pokutnic, uwolnił od czynszów na rzecz komtura gdańskiego, a osiedle przekształcił w szpital pod zarządem proboszcza kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Szpital otrzymał prawo zbierania jałmużny na terenie państwa krzyżackiego, prawo połowu ryb w Kanale Raduni na Starym Mieście. Pokutnice utrzymywały się też z wykonywania usług (np. pranie za opłatą bielizny z zamku). 8 VIII 1394 w części kościelnych postanowień zatwierdził powyższe biskup włocławski, z dodatkowymi odpustami i udziałem w dziesięcinach kościoła św. Katarzyny. W 1396 roku szpital przekształcono w klasztor brygidek. Część pokutnic przeszła do brygidek, część utrzymała odrębność, podkreślając bezprawność dokonanego przekształcenia; brygidki z kolei broniły się przed przyjmowaniem kobiet o wątpliwej reputacji. Spór między brygidkami a pokutnicami rozgorzał w roku 1402 i był rozważany nawet na soborze w Konstancji (1415). Po raz ostatni wspomniano o nich w roku 1494.
