MILEWSKI EDGAR (25 V 1927 Gdańsk – 25 II 1983 Gdynia), dziennikarz i publicysta. Uczęszczał do q Gimnazjum Polskiego, należał do harcerstwa. Od 1933 mieszkał w Gdyni. Podczas II w. świat. wraz z rodziną wysiedlony do GG, mieszkał m.in. w Warszawie. Kontynuował naukę na tajnych kompletach Gimnazjum im. Stefana Batorego, działał w konspiracji, ciężko ranny w powstaniu warszawskim. W Gd. od kwietnia 1945 jako łącznik i tłumacz q Morskiej Grupy Operacyjnej. W 1946–50 studiował medycynę na Wydz. Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego (ob. UAM). Studiów medycznych nie ukończył, przeniósł się na socjologię na UW. Po otrzymaniu dyplomu wrócił 1952 do Gdyni. W 1953 podjął pracę jako bibliotekarz i kier. czytelni nauk. Miejskiej Biblioteki Publicznej w Gdyni. Pracował także w q BG PAN. Od 1956 zajął się pracą dziennikarską, najpierw jako red. w gd. rozgłośni PR, a nast. kier. Redakcji Publicystyki Kulturalnej. W 1960 objął stanowisko kier. Redakcji Programów Artystycznych i Kulturalnych Gd. Ośrodka Telewizji Polskiej. W 1962–73 red. nacz. q „Liter”. Powołany 16 IX 1973 na dyr. Oddziału Gd. Wydawnictwa Zakładu im. Ossolińskich (biuro przy ul. Łagiewniki). Współzałożyciel i pierwszy prezes Stowarzyszenia Marynistów Polskich. Od 1953 publikował na łamach prasy i czasopism Wybrzeża oraz ogólnopol. Niektóre felietony i eseje ukazały się w cyklach: Paradoksy regionu, Z małej litery, Dialog z pamięcią, Przedproża gdańskie. Część opublikował w 2 zbiorach: Gdański antykwariat (1960) i Opowieści gdańskich uliczek (1964, uzupełnione i rozszerzone 1966, 1972, zaktualizowane i poszerzone 1979). Twórca opracowania lit. powieści Brunona Zwarry Gdańszczanie (1976). Autor kilkuset audycji, felietonów, reportaży i słuchowisk emitowanych w gd. rozgłośni PR oraz na antenie ogólnopol., dotyczących przede wszystkim odbudowy q Głównego Miasta w Gd., gd. zabytków i dokonań środowisk twórczych. Pochowany na cment. Witomiń- skim w Gdyni.
MGS
