BERNARD JANIK (23 VI 1904 Charlottenburg, Berlin – 10 VII 1977 Gdańsk), pedagog, filolog germanista. W 1932 ukończył germanistykę i pedagogikę na uniw. w Poznaniu. W 1927–1931 delegowany przez Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego do Holandii jako organizator szkolnictwa pol. wśród emigrantów w zagłębiu węglowym w Limburgii (Heerlen). W 1932–1939 nauczyciel w q Gimnazjum Polskim w Gd. Działacz q Związku Polaków w WMG, 1936–1937 wicedyrektor Biura q Gdańskiej Macierzy Szkolnej. Podczas II w. świat. ukrywał się na terenie Generalnego Gubernatorstwa. W 1945–1948 dyr. q I LO. W 1956–1974 kier. Studium Języków Obcych AMG (q GUMed); prowadził lektoraty w Wyższej Szkole Handlu Morskiego, w q WSP i na q UG. Członek Zarządu q Towarzystwa Przyjaciół Nauki i Sztuki od 1932 i od 1945, 1945–1950 wiceprezes, 1956–1960 pierwszy sekr. generalny q GTN. Specjalista filologii starogermańskiej i staroholenderskiej, zajmował się słownictwem i dawnym prawem morskim. Opracował i przetłumaczył teksty prawa morskiego XV–XVIII w. (
Najstarszy tekst prawa morskiego w Gdańsku, 1961); wykazał zależności pol. terminologii morskiej od języka niderl. (m.in. współautorstwo
Nomenclatura navalis. Dwa gdańskie rękopisy z XVII wieku o budownictwie statków, 1976); współpracował przy reedycji fr. słownika morskiego
Nouveau Glossaire Nautique d’Augustin Jal (1972); inicjator, red. i współautor monografii
Gimnazjum Polskie Macierzy Szkolnej w Gdańsku (1922–1939) (1976).
