ROTHE JOHANN KARL, prezydent rejencji, honorowy obywatel Gdańska
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN KARL ROTHE (4 IV 1771 Gdańsk – 27 VIII 1853 Gdańsk), prezydent rejencji gdańskiej. 9 I 1787 zapisany został do przedostatniej klasy (secundy) Gimnazjum Akademickiego, od kwietnia 1792 studiował prawo na uniwersytecie w Królewcu, w latach 1792–1793 korzystał ze stypendium fundacji Johanna Gotffrieda Diesseldorfa. W 1796 sędzia stażysta w Gdańsku, od 1797 pracownik w administracji rządowej w Kwidzynie, burmistrz sądowy (Justiz Bürgermeister) tego miasta, w latach 1798–1806 radca administracji pruskiej w Bydgoszczy. Od 1807 w administracji w Kwidzynie, w 1816 wiceprezydent rejencji kwidzyńskiej.
9 V 1825 powołany na prezydenta rejencji w Gdańsku. Nadzorował działalność starostów powiatowych (Landratów), władze policyjne, terenowe urzędy administracji pruskiej, w tym skarbowe (bez wojska i sądów), opiniował plany i zamierzenia władz miejskich Gdańska. Prowadził intensywne prace nad likwidacją skutków wielkiej powodzi na Żuławach i w Gdańsku w kwietniu 1829, w tym odbudowę nadwiślańskich wałów przeciwpowodziowych. Sprawnie kierował walką służb medycznych oraz administracji rządowej (przy wsparciu wojska) z pierwszą wielką epidemią cholery na tym terenie w 1831. Wspierał Johanna Wilhelma Klawittera w tworzeniu przemysłu stoczniowego w Gdańsku, kupców i armatorów gdańskich w tworzeniu parowej floty handlowej, właścicieli majątków (głównie na Żuławach) w zakładaniu plantacji buraka cukrowego i ziemniaków. Za jego czasów przeprowadzono też likwidację klasztorów katolickich w Gdańsku i na terenie rejencji.
Od 14 V 1828 członek Towarzystwa Przyrodniczego, od 1832 członek honorowy, od 1846 członek Towarzystwa Przyjaciół Sztuki. Należał też do Towarzystwa Pokoju i Towarzystwa Biblijnego. W lutym 1841, przechodząc na emeryturę, otrzymał honorowe obywatelstwo miasta Gdańska i Elbląga.
W 1831 mieszkał przy Vorstädtischer Graben 2089 (ul. Podwale Przedmiejskie 39), w 1839 przy Poggenpfuhl 383 (ul. Żabi Kruk 77). Jako emeryt pozostał w Gdańsku, mieszkał przy vor dem hohen Thor 471 (Targ Sienny 6). Od 1800 był żonaty z Eleonorą Friederike Lansert-Rothe (1781 – 1 IV 1855 Gdańsk). Miał synów Roberta (20 VII 1803 Bydgoszcz – 12 IV 1893 Halle), urzędnika administracji rządowej, Augusta Leinharda (1811 – przed 1858), w 1831 absolwenta gdańskiego Gimnazjum Miejskiego, prawnika, w 1837 sędziego w Kwidzynie i Friedricha Eduarda (1813 Gdańsk – przed 1858), w 1836 także absolwenta Gimnazjum Miejskiego, studenta teologii, oraz córki: Johanne Clarę Franziskę (1809 Kwidzyn – 13 III 1890), żonę Carla Heinricha Breslera, pastora kościoła Najświętszej Marii Panny, Ferdinandę, żonę Juliusa Reinholda von Plehna (1796 Malbork – 1838 Kopytkowo), właściciela majątku Kopytkowo koło Świecia, oraz Adelę, żonę kwidzyńskiego prawnika Reidenitza.
Bibliografia:
Die Matrikel … der Albertus-Universität zu Königsberg, ed. Georg Ehler, Bd. 2, Leipzig 1911/1912, s. 620.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 368.
„Danziger Dampfboot”, nr 208, 7 IX 1853 (nekrolog).
„Danziger Intelligenzblatt”, nr 78, 2 IV 1855, s. 695 (nekrolog żony).
Altpreuss. Biogr., Bd. 3 s. 1051.
