SKUSA ABRAHAM BENIAMIN, rektor szkoły św. Barbary, pastor
| < Poprzednie | Następne > |
ABRAHAM BENIAMIN SKUSA (chrzest 7 VIII 1760 w kościele Najświętszej Marii Panny Gdańsk – 28 XII 1847 Osterwieck (Ostrowite, Żuławy Gdańskie)), rektor szkoły św. Barbary, pastor w Ostrowitem. Syn Christiana (1732 Płośnica koło Działdowa – pochowany 23 IX 1785 w kościele św. Trójcy w grobie nr 48), od 18 I 1758 posiadacza kupieckiego obywatelstwa Gdańska i poślubionej przed 1760 w Gdańsku Constantii Agathe.
6 IX 1776 zapisany został do klasy drugiej (secundy) gdańskiego Gimnazjum Akademickiego, po trzech latach nauki przeszedł do klasy pierwszej (primy), 8 VIII 1782 odbył końcową dysputę pod kierunkiem Johanna Georga Trendelenburga. Po otrzymaniu stypendium Johanna Gotffrieda Diesseldorfa odbył w latach 1782–1786 studia telogiczne w Weimarze, Getyndze i Lipsku. 2 IV 1788 zweryfikowany przez Ministerium Duchowne jako kaznodzieja, od tego roku starszy nauczyciel (Oberlehrer) oraz rektor szkoły św. Barbary. 16 X 1795 powołany na kaznodzieję w Kobbelgrube (Stegna), wyświęcony 26 I 1796, funkcję objął 14 lutego. Od 1803 jednocześnie inspektor szkolny i superintendent powiatu Gdańsk-Niziny. 9 IX 1807 powołany na pastora w Ostrowitem, 11 października objął urząd, tydzień później wygłosił inauguracyjne kazanie.
Od 31 VIII 1791 członek Towarzystwa Przyrodniczego w Gdańsku. Jako jego sekretarz 2 I 1793 wygłosił uroczystą mowę podczas jubileuszu 50-lecia istnienia Towarzystwa (Rede zur Feier des funfzigiährigen Stiftungsgedächtnißtages der Naturforschenden Gesellschaft zu Danzig, 1794). Posiadał bibliotekę dzieł teologicznych i przyrodniczych, zlicytowaną w rok po jego śmierci (katolog liczył około 2000 tomów).
Od 6 V 1790 mąż Christiny Antoinette (15 II 1759 Lipsk – 11 II 1826 Ostrowite), córki lipskiego lekarza i rajcy dr. Josta Carla Wiesenhauera. Ojciec sześciorga dzieci, w tym Augusta Wilhelma (26 VIII 1791 Gdańsk – 27 IV 1856 Gdańsk), w 1802 studenta w Getyndze, następnie kandydata teologicznego Ministerium Duchownego, od 17 III 1818 także członka Towarzystwa Przyrodniczego i starszego nauczyciela w Gimnazjum Miejskim (Oberlehrer am hiesigen Gymnasium), w 1839 nauczyciela w Szkole Średniej dla Dziewcząt im. Wiktorii, oraz Caroline Luise Antoinette (chrzest 5 VI 1793 w kościele św. Barbary – 6 III 1866 Orunia), od 2 VII 1812 żony rektora szkoły św. Barbary i pastora Augusta Wilhelma Friedricha Unselta.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. III, s. 88; t. VII, s. 325.
Księga wpisów uczniów Gimnazjum Gdańskiego 1580–1814, wyd. Zbigniew Nowak i Przemysław Szafran, Warszawa–Poznań 1974, s. 358.
Prätorius Ephraim, Dantziger-Lehrer Gedächtniβ ..., Danzig und Leipzig, 1760, s. 39, 57, 99.
Rhesa Ludwig, Kurzgefaßte Nachrichten von allen seit der Reformation an den evangelischen Kirchen in Westpreuszen angestellten Predigern, Königsberg 1834, s. 91, 107, 108.
Rühle Siegfried, Die Stipendiaten des Diesseldorfichen Stipendiums, „Danziger Familiengeschichtliche Beiträge“ Bd. 1, Danzig 1929, s. 66.
Schnaase Eduard, Die Schule in Danzig und ihr Verhältniss zur Kirche..., Danzig 1859, s. 68.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 418; 4, 479.
