USZYCKA-KARCZ MARTA, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku
| < Poprzednie | Następne > |
MARTA USZYCKA-KARCZ (7 III 1935 Warszawa – 6 XI 1990 Gdańsk), lekarz ze specjalizacją I i II stopnia z zakresu pediatrii oraz nefrologii dziecięcej, profesor Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG). Córka Władysława Jana Uszyckiego (16 V 1904 – 15 VII 1980 Sopot), lekarza pediatry, i Jadwigi z domu Wigura (3 I 1907 – 19 VII 1970 Sopot), siostry lotnika i konstruktora Stanisława Wigury, lekarza chorób wewnętrznych, kierowniczki Wydziału Zdrowia i Opieki Społecznej Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w Sopocie.
Od 1945 mieszkała z rodziną w Sopocie, gdzie uczęszczała do liceum ogólnokształcącego. Po maturze podjęła studia na Wydziale Lekarskim AMG, które ukończyła w 1958. W latach 1958–1960 uczyła się w Studium Doskonalenia Lekarzy w Warszawie i jednocześnie od końca 1958 pracowała w I Klinice Chorób Dzieci AMG. W 1960 uzyskała specjalizację I stopnia i została zatrudniona na stanowisku asystenta. W 1964 ukończyła specjalizację II stopnia i awansowała na stanowisko starszego asystenta. W latach 1967–1968 pełniła funkcję opiekuna Studenckiego Koła Naukowego. W 1969, na podstawie rozprawy Immunoglobuliny w ostrym zapaleniu kłębków nerkowych u dzieci (promotor Kazimierz Ereciński), uzyskała tytuł doktora medycyny. W 1970 awansowała na stanowisko adiunkta. Od 1972 prowadziła kursy dla lekarzy – chirurgów dziecięcych i urologów w Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego w Gdańsku, a także w Studium Doskonalenia Lekarzy w Gdańsku. W 1972 stworzyła stacje dializ dla dzieci przy Klinice Nefrologii Dziecięcej w Gdańsku, a w 1978 przyznano jej specjalizację z nefrologii dziecięcej. W tym samym roku, na podstawie rozprawy Leczenie immunosupresyjne w zespołach nerczycowych u dzieci, uzyskała tytuł doktora habilitowanego nauk medycznych. Od 1978 do 1980 (przez dwie kadencje) ponownie była opiekunem Studenckiego Koła Naukowego AMG. Od 1980 pracowała na stanowisku docenta. Od 1983 pełniła funkcję wojewódzkiego konsultanta pediatrii. W latach 1984–1990 była dyrektorem Instytutu Pediatrii przy AMG, w 1984–1986 prowadziła kursy doszkalające dla lekarzy z podstawowych zagadnień nefrologii dziecięcej, m.in. dializoterapii. W 1986 zainicjowała i przeprowadziła kurs Pediatrii Klinicznej i Społecznej w Instytucie Pediatrii w Gdańsku. W 1985 została kierownikiem nowo powstałej Kliniki Nefrologii Dziecięcej w Gdańsku. Od 1989 profesor nadzwyczajny (tytularny).
Autorka m.in.: Zespół hemolityczno-moczowy (w: Choroby układu moczowego u dzieci, red. T. Wyszyńska, Warszawa 1982), Zakażenia układu moczowego u niemowląt z wadami wrodzonymi nerek i układu moczowego (współautorstwo z E. Marczak, J. Karczem i M. Korpal-Szczyrską, „Chirurgia Dziecięca”, 1985). Zainicjowała stosowanie biopsji nerki przy kwalifikacji dzieci z zespołem nerczycowym do leczenia immunosupresyjnego.
Była członkiem Rady Instytutu Pediatrii (od 1973), Wydziałowej Komisji Rekrutacyjnej (w latach 1979–1981), Rektorskiej Komisji do Spraw Badań Naukowych (w latach 1979–1981), Senackiej Komisji do Spraw Klinicznych i Kształcenia Podyplomowego w Zespole Postępu w Diagnostyce i Terapii (w latach 1984–1987) oraz Komisji Opieki Zdrowotnej, która powstała w związku z budową elektrowni jądrowej w Żarnowcu (1986). Należała też do Polskiego Towarzystwa Pediatrycznego (od 1958), Polskiego Towarzystwa Lekarskiego (od 1959), Polskiego Towarzystwa Nefrologicznego (od 1983), European Society for Paediatric Nephrology (od 1979), European Dialysis and Transplant Association (od 1982), Komitetu Patofizjologii Klinicznej Wydziału IV Polskiej Akademii Nauk (od 1983), International Society for Peritoneal Dialysis (od 1985), Międzynarodowego Towarzystwa Pediatrycznego (od 1985). Była członkiem Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia (od 1958), NSZZ „Solidarność” (od 1980).
Odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1982), Medalem „Zasłużony dla Akademii Medycznej w Gdańsku” (1982). Posiadała stopień wojskowy podporucznika pomocniczej służby wojskowej kobiet.
Żona Jerzego Karcza (16 II 1929 – 15 V 2009), lekarza, chirurga dziecięcego, uznawanego za prekursora polskiej urologii dziecięcej. Matka Doroty (ur. 1961), lekarza dermatologa, oraz bliźniąt – Magdaleny, architekt, i Marcina, ekonomisty (ur. 1967). Zmarła z powodu choroby nowotworowej. Pochowana (z mężem i rodzicami) na Cmentarzu Katolickim w Sopocie. Jej imię nosi Stowarzyszenie Pomocy Dzieciom z Chorobami Nerek w Gdańsku.
