BRUNATTI FRANZ CHRISTIAN, lekarz, położnik
| < Poprzednie | Następne > |
FRANZ CHRISTIAN BRUNATTI (30 III 1768 Gdańsk – 31 I 1835 Gdańsk), lekarz, z włoskiej rodziny. Wnuk pochodzącego z okolic Mediolanu i osiadłego w Gdańsku kupca Franza (zm. 1741), m.in. wspólnie z Johannem Philippem Schultzem i Corneliusem Cunisem
armatora statku „S. Antonius von Padua“, ojca Josepha, Adelgundy, Johanna Franza, Anthonego (od 13 III 1758 posiadającego kupieckiego obywatelstwo Gdańska), Jacoba (takie samo prawo uzyskał 15 IV 1760) i Anny Marii. Zapewne syn mistrza wagowego w porcie gdańskim Johanna Franza (1730 – po 1817), od 16 XI 1762 posiadającego kupieckie obywatelstwo Gdańska, od lat 80. XVIII wieku członka loży masońskiej Eugenia ( wolnomularstwo).
Od 1784 uczeń Gimnazjum Akademickiego, w latach 1790–1794 studiował medycynę na uniwersytetach w Jenie i Würzburgu. Opuszczającemu Gdańsk na okres studiów specjalny utwór (wierszowaną waletę) opublikował inny z uczniów Gimnazjum Akademickiego (od 1781) Carl Benjamin Feyerabend. Od 1796 trudnił się praktyką lekarską w Gdańsku. W 1804 współorganizował państwową instytucję kształcącą położne – Entbindungs-Lehranstalt (Zakład Szkolenia Położnych; położnictwo, Prowincjonalny Zakład Kształcenia Położnych). W 1816 został jej dyrektorem; pełnił tę funkcję aż do śmierci, będąc jednocześnie wykładowcą. Publikował prace z zakresu położnictwa.
W latach 1808–1829 mieszkał we własnej kamienicy przy Langer Markt 428 (Długi Targ 6), należał do niego także dom przy Poggenpfuhl 1 (ul. Żabi Kruk). Następnie, jako szef Prowincjonalnego Zakładu Kształcenia Położnych mieszkał na terenie zakładu przy Langgarten 215 (ul. Długie Ogrody 33). Podobnie jak ojciec był (od 1806) członkiem loży masońskiej Eugenia.
Ustanowił testamentem fundację mającą wspierać finansowo ubogie dzieci urodzone w Prowincjonalnym Zakładzie Kształcenia Położnych (do ukończenia przez nie 14. roku życia). Do 1868 skorzystało z tego 50 dzieci na znaczną wówczas kwotę 42 000 talarów. Pieniądze pochodziły z odsetek od ulokowanych przez donatora kapitałów. W kolejnych latach pomocą tą otaczano 10 dzieci rocznie. Akcja została zakończona po 1920 z powodu zmian politycznych oraz inflacji szalejącej po I wojnie światowej.
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, 300,1/137, s. 20 (genealogia rodziny).
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VII, s. 418.
