WONNECKER CHRISTOPH, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
CHRISTOPH WONNECKER (Christof; Wuennecker; Wonicker, Wunecker, Woneker, Wünnicker, Wonecker) (16 I 1660 Gdańsk – 27 IV 1727 Gdańsk), złotnik. W 1670 uczeń gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. W latach 1688–1690 zatrudniony był jako czeladnik w warsztacie Tobiasa Schmidta I, u którego wykonał pracę mistrzowską w 1691. 20 I 1691 uzyskał obywatelstwo Gdańska, miał warsztat przy Goldschmiedegasse (ul. Złotników). Funkcję starszego gdańskiego cechu złotników pełnił w latach 1712 i 1720.
Ojciec Johanna Christopha I (2 VII 1696 – 17 V 1758, pochowany 19 V 1758 w Kaplicy Złotników Św. Krzyża w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP)), którego kształcił od 1697 i który kontynuował zawód ojca, od
14 X 1721 posiadającego obywatelstwo Gdańska (jako tzw. Bürger-Kind, dziecko gdańskich obywateli), od 1725 męża Anny Dorothei (pochowana tamże 14 IX 1781 w wieku 74 lat), córki Jakoba Hildebranda i Concordii Nentwick (Nentwig), któremu urodziła syna Conrada Jakoba (pochowany tamże 28 III 1786 w wieku 48 lat 11 m-cy), także złotnika, wyuczonego przez ojca, z pracą mistrzowską wykonaną u Friedricha Wilhelma Endego II, od 27 IV 1775 obywatela miasta Gdańska.
Innymi uczniami, którzy zdobyli u niego dyplom rzemiosła, byli: zapisany w 1701 Salomon Hein (Heine; 1682 – 11 VI 1745), w 1705 Abraham Daniel Haffner, w 1709 Christoff Türck (Turck; 22 VI 1695 – 17 IV 1766), w 1713 Wilhelm Raths (7 IX 1699 – 23 XI 1777) oraz w 1718 Constantin Wilhelm Eggeraht. Nie uzyskali dyplomu: zapisany w 1711 Johann David Pieritz i Benjamin Witing (1725). Jako czeladnicy pracowali u niego: w latach 1697–1701 Christian Wendisch (Wedich, Windisch; 11 VII 1670 – 21 IX 1726), w 1703–1707 krewny Abraham Wunnecker (Wunecker, Wunnicker, Wuntker) (1667 Gdańsk – 18 II 1734, pochowany 26 II 1734 we wspomnianej Kaplicy Złotników), od 28 V 1707 obywatela miasta Gdańska oraz w 1711–1713 Johann Caspar Stiebeling (Stiebling, Stöbling; 1673 – 31 I 1739). Prace mistrzowskie wykonali u niego Gottfried Bauer oraz Franz Hein Peterschen (Peterßen, Pettrschen; 13 VII 1675 – 11 X 1751).
Według akt cechowych używał znaku warsztatowego z symbolem zająca (podobnego używał także jego syn), dlatego przypinano mu cechę przedstawiającą biegnące zwierzę w owalu. Powiązanie tego znaku z Wonneckerem budzi jednak wątpliwości, ponieważ przedstawiony na nim kształt zwierzęcia przypomina raczej psa. W Muzeum Czartoryskich w Krakowie znajduje się jego srebrna misa w stylu zachowawczym, powtarzającym jeszcze typowy niderlandzki wzór chrząstkowy z połowy XVII wieku.
Pochowany w kościele św. Jana w Gdańsku. Złotnikami byli także jego wnukowie, synowie Johanna Christopha: Johann Christoph jr (1730 – 2 IV 1813), uczeń u ojca, majstersztyk wykonał u Christiana von Hausena, mistrz od 1763, od 13 października tego roku posiadający obywatelstwo gdańskie jako tzw. Bürger-Kind (dziecko gdańskich obywateli) oraz Conrad Jacob (31 III 1738 – 21 III 1786), który pracę mistrzowską wykonał u Friedricha Wilhelma Endego II, mistrz od 1775 i od 27 kwietnia tego roku także posiadający obywatelstwo gdańskie *bn zasadzie jak brat). Trzeci z synów Johanna Christopha, Friedrich Gottlieb, był kupcem i 17 XII 1772 także wystarał się (na podobnej zasadzie jak bracia) o gdańskie obywatelstwo.
Bibliografia:
Księga przyjęć do prawa miejskiego w Gdańsku 1536–1814, wyd. Andrzej Groth, Ewa Łączyńska-Bartoszek, Dariusz Kaczor, Gdańsk 2019, t. VII, s. 563; t. VIII, s. 323, 324.
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, t. II: Westpreussen, Leipzig 1908, s. 71, poz. 400.
Gradowski Michał, Kasprzak-Miler Agnieszka, Złotnicy na ziemiach północnej Polski, cz. 1: Województwo pomorskie, kujawsko-pomorskie i warmińsko-mazurskie, Warszawa 2002, nr G 498.
Kriegseisen Jacek, O gdańskich złotnikach w latach 1700–1816, w: ...łyżek srebrnych dwa tuziny. Srebra domowe w Gdańsku 1700–1816, Gdańsk 2007, s. 195–196.
Rosenberg Marc, Der Goldschmiede Markzeichen, Frankfurt am Main 1923, t. 2, s. 5, nr 1543.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 419; 5, 259.
