GOLDBERG JOHANN, lutnik
| < Poprzednie | Następne > |
JOHANN GOLDBERG (Gollberg, Goltberg) (około lipca 1701 Orunia – pochowany 15 IV 1765 Gdańsk), lutnik. W Gdańsku notowany od około 1720, obywatelstwo miejskie uzyskał 18 V 1726. W 1735 był winien 120 florenów za struny rzymskie niejakiemu Friedrichowi Eichstaedtowi. W 1741 mieszkał w domu Heinricha Sigismunda Parisa, w 1757 należał do parafii kościoła św. Jana.
Budował lutnie, cytary lutniowe, wiole, skrzypce, altówki i wiolonczele. Czworo jego skrzypiec z 1732 posiadała niegdyś kapela kościoła Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Wiele innych instrumentów Goldberga zachowało się w kolekcjach muzealnych całej Europy (m.in. w Muzeum Instrumentów w Poznaniu – cytara lutniowa z 1730 roku). Stosował drukowane kartki rozpoznawcze: Johann Gollberg, Lauten=und Gei= / gen=Macher in Dantz. An. 17(41); …17(47); Johann Goldberg. Lauten= und Geigen=Macher in Dantzig anno 17(59). W dokumentach kościelnych z 1757 dwukrotnie podpisał się jako Goldberg. Organizował domowe koncerty z udziałem gdańskich muzyków, także amatorów, występowała podczas nich także jego córka, klawesynistka Constantia Renata.
Ożenił się z Concordią Renatą (1701 – przed 2 I 1769), córką pastora z Lublewa pod Gdańskiem Jacoba Wittinga (1669–1723) i Anny Corduli z domu Thomsen. Miał dzieci: Johanna Gottfrieda (ochrzczonego 28 VII 1738, pochowanego 1 X 1739); Johanna Gottlieba (Theophilusa), klawesynistę i kompozytora; Constantię Renatę Goldberg-Peterson, klawesynistkę; Florentinę Renatę (ochrzczoną 2 IX 1732, jej ojcem chrzestnym był Johann Balthasar Christian Freislich); Annę Barbarę (ochrzczoną 25 XI 1734).
Bibliografia:
Archiwum Państwowe Gdańsk, Akta kościoła NMP: 354/322, s. 158 (chrzest córki Constancji Renaty); 354/322, s. 200 (chrzest córki Florentiny Renaty); 354/322, s. 234 (chrzest córki Anny Barbary); 354/322, s. 282 i 354/347, Bl. 221v (chrzest i zgon syna Johanna Gottfrieda); 354/331, Bl. 155v (ślub Constancji Renaty), 354/347, Bl. 227v (zgon Johanna, w wieku 63 lat, 8 miesięcy i 25 dni); 300, 43/164, Bl. 85rv; 43/167, Bl. 244v–245r (testament wdowy Concordii Renaty); 300, 6/71, s. 145; 300, 6/78, s. 260–261.
Vogel Beniamin, Słownik lutników działających na historycznych i obecnych ziemiach polskich oraz lutników polskich działających za granicą do 1950 roku, Bydgoszcz 2019, s. 82-83 [tu dalsza literatura].
