BECKHAUSEN JAKOB, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
JAKOB BECKHAUSEN (Bar(k)husen, Barkhaus) (6 VIII 1646 Lubawa – 22 III 1705 Gdańsk), złotnik. 30 X 1677 uzyskał obywatelstwo Gdańska. Pracę mistrzowską wykonał u Georga Zobla w 1678. Funkcję starszego cechu złotników pełnił w latach 1682, 1685, 1694. W jego warsztacie terminował Siegfried Örnster, pracę mistrzowską wykonał Gerhardt Falck (syn Jeremiasza Falcka), uczniami byli Daniel Fahrenheit (1698), Georg Wikke (1698), Friedrich Lindt (1704), Johann Christoph Flansdorf.
Używał znaku warsztatowego z monogramem I/BH w trójliściu. Autor znakomitej klasy przedmiotów świeckich: tac (katedra w Płocku, Ermitaż w Petersburgu), dzbana z monetami ( Muzeum Narodowe w Gdańsku), kubków (Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, Kunstgewerbemuseum w Berlinie, Państwowe Muzeum Historyczne w Moskwie) oraz kilkunastu kufli ze scenami biblijnymi. Zabytki sakralne jego autorstwa to m.in.: kielichy (Lubieszewo, Pelplin, Pogódki), puszka eucharystyczna (Muzeum Narodowe w Poznaniu), monstrancja (Maciejowice), krzyż (Kościelna Janina), aplikacja na obraz (Kościerzyna), dzban liturgiczny (Muzeum Narodowe w Gdańsku) oraz niezachowane: kielichy (dawniej kościół św. Trójcy w Gdańsku; Orneta), dzbany liturgiczne (kościół Najświętszej Marii Panny w Elblągu, kościół św. Jerzego w Malborku, Kaczynos), misa chrzcielna ( kościół św. Piotra i Pawła w Gdańsku).
Od 14 XI 1677 był żonaty z poślubioną w kościele NMP Konstancją (20 XI 1645 – 26 IV 1707, pochowana 11 V 1707 wraz z mężem), wdową po złotniku Heinrichu Probście (pochowany 5 II 1676 w wieku 54 lat w kaplicy złotników pw. św. Krzyża w kościele Najświętszej Marii Panny W Gdańsku), jedną z dziesięciorga dzieci złotnika Hansa (Johanna) Po(h)lmana (pochowany 14 III 1685 w wieku 86 lat w grobie nr 47 kościoła św. Trójcy), z którą miał syna Johanna Jakoba (chrzest 7 VII 1687 tamże – pochowany 19 X 1706 wraz z ojcem).
Pochowany 3 IV 1705 w kaplicy złotników w kościele Najświętszej Marii Panny w Gdańsku. Zob. też złotnictwo.
Bibliografia:
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, Leipzig 1908, s. 65, 73.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 1, 29; 3, 449, 465.
