WONNECKER CHRISTOPH, złotnik
| < Poprzednie | Następne > |
CHRISTOPH WONNECKER (Christof; Wuennecker; Wonicker, Wunecker, Woneker, Wünnicker, Wonecker) (16 I 1660 Gdańsk – 27 IV 1727 Gdańsk), złotnik. W 1670 uczeń gdańskiego Gimnazjum Akademickiego. W latach 1688–1690 zatrudniony był jako czeladnik w warsztacie Tobiasa Schmidta I, u którego wykonał pracę mistrzowską w 1691. 20 I 1691 uzyskał obywatelstwo Gdańska. Funkcję starszego gdańskiego cechu złotników pełnił w latach 1712 i 1720.
Ojciec Johanna Christopha I (2 VII 1696 – 17 V 1758, pochowany 19 V 1758 w Kaplicy Złotników Św. Krzyża w kościele Najświętszej Marii Panny (NMP), którego kształcił od 1697 i który kontynuował zawód ojca,
od 1725 męża Anny Dorothei (pochowana tamże 14 IX 1781 w wieku 74 lat), córki Jakoba Hildebranda i Concordii Nentwick (Nentwig), któremu urodziła syna Conrada Jakoba (pochowany tamże 28 III 1786 w wieku 48 lat 11 m-cy), także złotnika, wyuczonego przez ojca, z pracą mistrzowską wykonaną u Friedrich Wilhelm II, od 27 IV 1775 obywatela miasta Gdańska. Innymi uczniami, którzy zdobyli u niego dyplom rzemiosła, byli: zapisany w 1701 Salomon Hein (Heine; 1682 – 11 VI 1745), w 1705 Abraham Daniel Haffner, w 1709 Christoff Türck (Turck; 22 VI 1695 – 17 IV 1766), w 1713 Wilhelm Raths (7 IX 1699 – 23 XI 1777) oraz w 1718 Constantin Wilhelm Eggeraht. Nie uzyskali dyplomu: zapisany w 1711 Johann David Pieritz i Benjamin Witing (1725). Jako czeladnicy pracowali u niego: w latach 1697–1701 Christian Wendisch (Wedich, Windisch; 11 VII 1670 – 21 IX 1726), w 1703–1707 Abrahama Wunneckera (Wunecker, Wunnicker, Wuntker; 1667 – 18 II 1734) oraz w 1711–1713 Johanna Caspara Stiebelinga (Stiebling, Stöbling; 1673 – 31 I 1739). Prace mistrzowskie wykonali u niego Gottfried Bauer oraz Franz Hein Peterschen (Peterßen, Pettrschen; 13 VII 1675 – 11 X 1751).
Według akt cechowych używał znaku warsztatowego z symbolem zająca (podobnego używał także jego syn), dlatego przypinano mu cechę przedstawiającą biegnące zwierzę w owalu. Powiązanie tego znaku z Wonneckerem budzi jednak wątpliwości, ponieważ przedstawiony na nim kształt zwierzęcia przypomina raczej psa.
Pochowany w kościele św. Jana w Gdańsku. Zob. też złotnictwo.
Bibliografia:
Czihak Eugen von, Die Edelschmiedekunst früherer Zeiten in Preussen, t. II: Westpreussen, Leipzig 1908, s. 71, poz. 400.
Gradowski Michał, Kasprzak-Miler Agnieszka, Złotnicy na ziemiach północnej Polski, cz. 1: Województwo pomorskie, kujawsko-pomorskie i warmińsko-mazurskie, Warszawa 2002, nr G 498.
Kriegseisen Jacek, Słownik złotników gdańskich czynnych w latach 1700–1816, Gdańsk 2007, s. 195.
Rosenberg Marc, Der Goldschmiede Markzeichen, Frankfurt am Main 1923, t. 2, s. 5, nr 1543.
Weichbrodt Dorothea, Patrizier, Bürger, Einwohner der Freien und Hansestadt Danzig in Stamm- und Namentafeln vom 14.–18. Jahrhundert, Klausdorf–Schwentine 1986–1992, Bd. 2, 419; 5, 259.
