TAUBE EMIL HEINRICH, pastor, superintendent Prus Zachodnich
| < Poprzednie | Następne > |
EMIL HEINRICH TAUBE (15 XII 1819 Bad Liebenwerda, Brandenburgia – 15 XII 1892 Gdańsk), pastor, urzędnik państwowy. W latach 1831–
1840 uczył się w gimnazjum w Zeitz, przez trzy lata studiował teologię w Halle, doktor teologii. W 1844 pomocnik kaznodziei w Giebichenstein koło Halle. Wyświęcony 27 X 1845 w Berlinie, był kaznodzieją pomocniczym w Güstrow w Uckermark. W latach 1849–1864 pastor w Unterbarmen, w 1864 także superintendent diecezji Elberfeld-Barmen i radca rządowy. Od 1864 starszy pastor w Bydgoszczy i superintendent, otrzymał także stanowisko radcy konsystorza prowincji poznańskiej.
Po powstaniu w 1878 prowincji Prusy Zachodnie (Westpreußen) z siedzibą w Gdańsku, 1 IX 1883 mianowany został jej generalnym superintendentem, czyli zwierzchnikiem kościoła ewangelickiego tej prowincji w imieniu cesarza, który będąc głową kościoła protestanckiego w Niemczech zarządzał nim poprzez terenowych superintendentów, powoływanych na stanowisko i wynagradzanych przez władze państwowe. Należąc do konsystorza w Królewcu, nadrzędnego dla prowincji Prusy Wschodnie i Prusy Zachodnie, początkowo tam rezydował, po utworzeniu 1 XI 1886 odrębnego konsystorza w Gdańsku objął tę funkcję i przeniósł się nad Motławę. Jego biuro znajdowało się przy Schäferei 11 (ul. Szafarnia). W 1892 mieszkał przy Langgasse 29 (ul. Długa). Zmarł na udar mózgu.
