ZEGAR ASTRONOMICZNY
| < Poprzednie | Następne > |
ZEGAR ASTRONOMICZNY w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Zbudowany w latach 1464–1470 przez Hansa Düringera, był największym tego rodzaju zegarem na świecie (trzy kondygnacje, 14 m wysokości), drugi po zegarze astronomicznym katedry w Strasburgu. Po 1533 popadł w zaniedbanie, po 1554 przestał funkcjonować. Podczas II wojny światowej ewakuowany na Żuławy. Odbudowany staraniem Andrzeja Januszajtisa i powołanego pod jego przewodnictwem w 1983 Społecznego Komitetu Odbudowy Zegara Astronomicznego, uruchomiony 9 V 1990.
Fasada prawie w całości autentyczna. Dolna kondygnacja, kalendarium, pokazuje na tarczy daty dzienne, dni tygodnia, świętych kalendarzowych, daty nowiu (obliczane z dokładnością do minut), liturgiczne kategorie świąt itp., na małej tarczy – daty roczne i dane średniowiecznej chronologii: złota liczba, cykl słoneczny, indykt rzymski itp. (tzw. tabela komputystyczna). Wskazówki środkowej kondygnacji – planetarium – pokazują czas (na 24-godzinnej tarczy), pozycję Słońca i Księżyca w zodiaku, a w otworze ruchomego układu tarcz fazy Księżyca. W południe, na dwóch platformach wieńczącego zegar teatru figur, ukazuje się czterech ewangelistów i 12 apostołów, za nimi wyobrażenie śmierci. Wystrój plastyczny zegara jest alegorią przemijania.
W 2019–2020 przeprowadzono prace restauratorskie, zegar został poddany pełnej konserwacji. Zastąpiono 23 wtóre rzeźby teatru figur rekonstrukcjami stylistycznie zgodnymi z pierwowzorem, zmieniono figury Diakonów, Aniołów, rzeźby Adama i Ewy oraz głowa węża.
