POTOCKI STANISŁAW ADAM, dyrektor Instytutu Bałtyckiego

Z Encyklopedia Gdańska
Wersja Blazejsliwinski (dyskusja | edycje) z dnia 12:17, 17 paź 2022

(różn.) ← poprzednia wersja | przejdź do aktualnej wersji (różn.) | następna wersja → (różn.)
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Stanisław Potocki (w ciemnych okularach) jako laureat Nagrody Prezydenta Miasta Gdańska z 1980

STANISŁAW ADAM POTOCKI (28 IX 1916 Sieniawa – 30 VI 1993 Gdańsk), dyrektor Instytutu Bałtyckiego. Syn Józefa, oficera zawodowego Wojska Polskiego. W 1920 z rodzicami zamieszkał w Toruniu, w 1934 uzyskał maturę w tamtejszym Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika. W latach 1934–1937 studiował na Wydziale Politycznym Wyższej Szkoły Nauk Politycznych w Warszawie (praca dyplomowa: Sprawa Gdańska i Torunia na Sejmie Wielkim). Od sierpnia 1937 do sierpnia 1939 referent organizacyjny i następnie zastępca kierownika zarządu okręgu Polskiego Związku Zachodniego na Pomorzu, jednocześnie był sekretarzem redakcji czasopisma „Straż nad Wisłą”.

Zaprzysiężony w marcu 1939 w Dowództwie Okręgu Korpusu VIII w Toruniu jako informator Samodzielnego Referatu Informacyjnego, uczestniczył w tajnej działalności na terenie II Wolnego Miasta Gdańska. Zmobilizowany do służby wojskowej po walkach na Pomorzu, ewakuował się z Dowództwem Okręgu Korpusu VIII do Warszawy; po jej kapitulacji, poszukiwany listem gończym przez Gestapo, ukrywał się w Krakowie i w Zakliczynie, znajdując tam zatrudnienie w Spółdzielni Rolniczo-Handlowej. Związał się z ruchem oporu (Związek Walki Zbrojnej Armii Krajowej), przyjmując pseudonim „Warta”.

Po zakończeniu wojny pracował jako instruktor organizacyjny i od 1 XII 1946 kierownik działu Spółdzielni Pomocniczo-Rolniczych w Związku Rewizyjnym Spółdzielni Rzeczypospolitej Polskiej, a po jego likwidacji w Związku Rolniczych Spółdzielni „Samopomoc Chłopska”. Jednocześnie w okresie 1957–1958 odbył eksternistyczne studia II stopnia na Wydziale Konsularnym Szkoły Głównej Służby Zagranicznej w Warszawie, uzyskując tytuł magistra, od 1961 doktor nauk prawnych. Od 1 VIII 1963 pracował w Instytucie Bałtyckim w Gdańsku – początkowo jako adiunkt, od kwietnia 1968 docent, od 1 I 1965 do 30 VI 1993 (z roczną przerwą 1988–1989) jego dyrektor – specjalizując się w problematyce stosunków polsko-niemieckich. Redaktor seryjnego wydawnictwa „Komunikaty Instytutu Bałtyckiego”.

Odznaczony między innymi Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i odznaką „Zasłużonym Ziemi Gdańskiej”. Pochowany na cmentarzu Łostowickim. BH

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania