ŁUBIEŃSKA KRYSTYNA, aktorka
| < Poprzednie | Następne > |
KRYSTYNA ŁUBIEŃSKA (ur. 3 VIII 1932 Warszawa), aktorka Teatru Wybrzeże w Gdańsku. Córka Aleksandra Rzążewskiego (8 V 1897 Warszawa – 19 IV 1940 Katyń), kawalerzysty 1. Pułku Ułanów Krechowieckich, Hallerczyka, uczestnika Zaślubin Polski z Morzem w Pucku (1920), absolwenta Wyższej Szkoły Handlowej (obecnie Szkoła Główna Handlowa) w Warszawie, dyrektora Banku Cukrownictwa, majora Wojska Polskiego, zamordowanego w Katyniu, od 1924 męża Marii z Glińskich (18 XII 1900 Aleksandrowo (obecnie Litwa) – 21 V 1992 Sopot). Siostra Macieja (ur. 1937), współzałożyciela Ogólnopolskiej Fundacji Edukacji Komputerowej, dyrektora ETOB Wrocław (1987).
W wieku 11 lat, razem z matką, w Armii Krajowej, łączniczka i sanitariuszka w Powstaniu Warszawskim. W 1945 z rodziną przebywała w Krakowie, od 1949 we Wrocławiu. Zdała egzamin wstępny na architekturę w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych we Wrocławiu i do wrocławskiego Studia Teatralnego, które ostatecznie wybrała. Debiutowała 19 I 1951 w roli Heli w Wodewilu warszawskim, czyli Ślubach murarskich Zdzisława Gozdawy i Wacława Stępnia w reżyserii Wacława Zdanowicza w Teatrze Młodego Widza we Wrocławiu. Po zagraniu w tym teatrze kilku spektakli, w połowie 1955 przeniosła się na rok do Teatru Dolnośląskiego w Jeleniej Górze.
W 1956 ukończyła Wydział Aktorstwa Studia Teatralnego we Wrocławiu i przeniosła się do tamtejszego Teatru Rozmaitości, następnie do Teatru Śląskiego w Katowicach na zaproszenie Jerzego Jarockiego, mając także propozycje od Mariana Godlewskiego gry w Teatrze Dramatycznym w Szczecinie oraz już wówczas od Zygmunta Hübnera gry w gdańskim Teatrze Wybrzeże. Na występy w Teatrze Wybrzeże zdecydowała się w 1958, gdzie debiutowała 1 X 1958 rolą Heleny w sztuce Wojny trojańskiej nie będzie Jeana Giraudoux w reżyserii Bohdana Korzeniewskiego, w której Parysa zagrał Edmund Fetting. Była pierwszą Ofelią w historii Teatru Wybrzeże; grała tę rolę w Hamlecie w inscenizacji Andrzeja Wajdy (premiera 13 VIII 1960). W Teatrze Wybrzeże występowała z przerwami w 1963 (Teatr Ziemi Mazowieckiej w Warszawie) i w 1970 (Teatr im. Juliusza Osterwy w Lublinie oraz Teatr Śląski w Katowicach).
Występowała między innymi w sztukach Shakespeare’a, Ionesco, Gombrowicza i Mrożka, w wielkim polskim repertuarze romantycznym (Dziadach (1979), Kordianie (1982), Irydionie (1986)), między innymi w Preparatach Ingmara Vilquista (premiera 15 XII 2001) w reżyserii autora, w Blaszanym bębenku według Güntera Grassa (16 X 2007) w reżyserii Adama Nalepy, Ożenku Mikołaja Gogola (4 VII 2009) w reżyserii Adama Orzechowskiego. 13 XI 2011 odbyła się premiera Nie-Boskiej komedii Zygmunta Krasińskiego w reżyserii Adama Nalepy z jej udziałem, zaś 24 IV 2013 Czarownic z Salem Arthura Millera tegoż reżysera. Odtwórczyni głównej roli kobiecej, żony Adolfa Dymszy, w filmie Janusza Nasfetera Mój stary (1962), który w 1966 promowała w 26 stanach USA. Wystąpiła poza tym między innymi w filmie Mewy (1986) w reżyserii Jerzego Passendorfera, w wyprodukowanych przez TVP Gdańsk serialach Lokatorzy (2000–2005) i Sąsiedzi (2003–2008); w realizowanym w Sopocie Pełną parą (2005) w reżyserii Leszka Wosiewicza; w Przedwiośniu (2001) w reżyserii Filipa Bajona, oraz etiudzie szkolnej Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi Zmiana czasu na zimowy w reżyserii Grzegorza Dębowskiego (2015).
W latach 1960–1985 zagrała w 21 spektaklach Teatru Polskiego Radia (między innymi 9 VIII 1961 w Pod tym samym niebem
Kazimierza Radowicza w reżyserii autora, 10 IX 1968 w Krokodylu Fiodora Dostojewskiego w reżyserii Malwiny Szczepkowskiej, 20 X 1971 w Kamiennym sercu Móra Jókaia w reżyserii tej samej czy 15 III 1985 w Nowym Wyzwoleniu Witkacego w reżyserii Andrzeja Jarskiego). Wystąpiła także dwukrotnie w Teatrze Telewizji (9 VII 1967 w Zamachu Tadeusza Brezy i Stanisława Dygata w reżyserii Kazimierza Łastawieckiego i 27 VI 1991 w Już prawie nic Jerzego Andrzejewskiego w reżyserii Krzysztofa Babickiego.
Mieszka w Sopocie. Odznaczona Złotym Krzyż Zasługi z okazji 50-lecia Teatru Wybrzeże (1996) i medalem „Zasłużony Kulturze - Gloria Artis” (2010). Uhonorowana między innymi Nagrodą Prezydenta Miasta Gdańska w Dziedzinie Kultury w 2005 za całokształt pracy artystycznej, w 2007 z okazji jubileuszu 50-lecia pracy artystycznej, w 2013 z okazji jubileuszu 55-lecia pracy artystycznej, za wiele niezapomnianych kreacji aktorskich oraz za działalność charytatywną, a w 2015 w podziękowaniu za organizację spotkań poetyckich, za promowanie początkujących twórców oraz za działalność charytatywną. W 2016 otrzymała Nagrodą Specjalną Prezydenta Miasta Gdańska. W 2008 uhonorowana otrzymała medal „Za Zasługi dla Miasta Sopotu”, w 2009 i 2013 Nagrodę Specjalną Marszałka Województwa Pomorskiego, w 2012 „Sopocką Muzę” w dziedzinie kultury i sztuki.
Od 1950 żona Erazma Łubieńskiego (1924–1991), od 1972 Józefa Kuszewskiego.
