GORONCY EMILIE, śpiewaczka, kompozytorka
| < Poprzednie | Następne > |
EMILIE GORONCY (11 VIII? 1808 Gdańsk – 7 XI 1868 Gdańsk), śpiewaczka, kompozytorka, córka kupca gdańskiego Jakuba, wnuczka Johanna G. Ewerta, organisty kościoła św. Jana. Śpiewu uczyła się u wuja, Friedricha W. Ewerta. Mając 16 lat, wystąpiła po raz pierwszy publicznie. Jako stypendystka Towarzystwa Pokoju studiowała w latach 1825–1827 u Carla F. Zeltera w Berlinie.
Po powrocie do Gdańska w latach 1827–1834 śpiewała na koncertach, między innymi. w wykonaniu oratorium Josua Georga F. Händla w Dworze Artusa (16 III i 12 X 1833). Od 1827 roku do końca życia udzielała lekcji śpiewu. W roku 1832 wydała drukiem Sechs Lieder mit Begleitung des Pianoforte (Sześć pieśni z towarzyszeniem fortepianu). Od około roku 1850 mieszkała przy Langgasse 367 (ul. Długa 9), wspólnie ze starszą o rok siostrą Julią, podobnie jak ona niezamężną. Zmarła tydzień po samobójstwie siostry.
Bibliografia:
Lichtenstein C. A. von, Zur Geschichte der Sing-Akademie in Berlin. Nebst einer Nachricht über das Fest am funfzigsten Jahrestage ihrer Stiftung und einem alphabetischen Verzeichniss aller Personen, die ihr als Mitglieder angehört haben, Berlin 1843, s. 13.
Popinigis Danuta, Die Danzigerin Emilie Goroncy und ihre "Sechs Lieder mit Begleitung des Piano-Forte" (1832), w: Lied und Liedidee im Ostseeraum zwischen 1750 und 1900, Frankfurt am Main 2002, s. 107–116.
Siebenfreund Kurt, Hundert Jahre Danziger Singakademie 1818–1917, Danzig 1917, s. 15, 42–51.
