MATYSIK STANISŁAW, profesor Uniwersytetu Gdańskiego
| < Poprzednie | Następne > |
STANISŁAW MATYSIK (9 III 1921 Trzemeszno – 1 III 1994 Gdańsk), specjalista prawa morskiego, profesor Uniwersytetu Gdańskiego (UG). Syn Józefa nauczyciela gimnazjalnego w Chojnicach, zamordowanego w 1939 roku przez Niemców, oraz Marii z domu Woźniczko, dyrektorki gimnazjum w Chojnicach. W 1939 absolwent liceum humanistycznego w Chojnicach. Podczas okupacji wysiedlony do Generalnego Gubernatorstwa. Od 1945 studiował prawo na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika (UMK) w Toruniu, od 1949 doktor.
Od roku 1950 pracował w Wyższej Szkole Handlu Morskiego (następnie Wyższej Szkole Ekonomicznej) w Sopocie. W latach 1951–1970 kierownik Katedry Prawa Morskiego, w 1953 prorektor, w 1954–1962 rektor. Od 1954 profesor nadzwyczajny (tytularny), od 1962 profesor zwyczajny. W latach 1958–1970 równocześnie kierownik Katedry Prawa Człowieka na UMK, 1967–1970 dyrektor Instytutu Gospodarki Morskiej Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Sopocie. Po utworzeniu UG, w latach 1970–1974 dziekan Wydziału Prawa i Administracji i do roku 1977 dyrektor Instytutu Prawa Morskiego.
W okresie 1977–1980 pracował także w Instytucie Badania Prawa Sądowego Ministerstwa Sprawiedliwości w Warszawie. W chwili wprowadzenia stanu wojennego przebywał na wykładach na uniwersytecie w Strasburgu. Pozostał we Francji do 1989, wykładając na kilku uczelniach. W roku akademickim 1991–1992 ponownie pracował na UG i w Wyższej Szkole Morskiej w Gdyni.
Autor między innymi: Prawo nadbrzeżne (ius naufragii). Studium z historii prawa morskiego (1950), Podręcznik prawa morskiego (1963 i dalsze wydania), Prawo morskie: zarys systemu, tom 1: Wprowadzenie, źródła, statek morski, armator, kapitan i załoga (1971), tom 2: Przewóz towarów, przewóz pasażerów, czarter na czas, usługi pomocnicze (1973), tom 3: Prawo morskie. Wypadki morskie, zderzenia statków, ratownictwo morskie, awaria wspólna, ubezpieczenia (1975).
Po raz pierwszy żonaty był od 1952 z Zofią z domu Tomaszewicz (4 VIII 1917 Odessa – 16 II 1997 Gdynia), chemiczką, docentem UG, ojciec Wojciecha inżyniera elektronika i Anny po mężu Mydlarskiej, absolwentkę filologii polskiej, reżyserkę filmów dokumentalnych. Po raz drugi ożenił się z Teresą z domu Fleszar, radczynią prawną Polskich Linii Oceanicznych. Zmarł nagle, przed wykładem na UG, pochowany na cmentarzu w Sopocie.
