SZYRMULEWICZ ROMUALD, wykładowca Akademii Medycznej w Gdańsku
| < Poprzednie | Następne > |
ROMUALD SZYRMULEWICZ (5 I 1907 Wilno – 27 XI 1980 Gdańsk), chemik, wykładowca Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG). Syn cukiernika Stanisława i krawcowej Marii z domu Ziniewicz, brat Ireny Bukowskiej, Wandy Radeckiej i Leona.
W Wilnie uczęszczał do szkoły podstawowej, od 1919 do Gimnazjum Matematyczno-Przyrodniczego im. Joachima Lelewela, po maturze w 1928 rozpoczął studia na Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym Uniwersytetu Stefana Batorego (USB). Będąc jeszcze studentem, w latach 1931–1933 pracował w Pracowni Analizy Jakościowej USB na stanowisku młodszego asystenta. W 1933 ukończył pisanie pracy magisterskiej, zaległości w opłacie za studia sprawiły, że nie przystąpił do egzaminu dyplomowego. Pracował w Dyrekcji Okręgowej Kolei Państwowej w Wilnie, w Polskich Zakładach Impregnacyjnych w Mołodecznie nad Uszą (na stanowisku kontrolera nasycalni materiałów drewnianych). W 1939 zdał na USB ostatni egzamin i otrzymał tytuł magistra filozofii w zakresie chemii (według niektórych źródeł również matematyki i fizyki). W tym samym roku został powołany do służby wojskowej, którą odbywał w Laboratorium Centralnego Biura przy sztabie w Grodnie, na stanowisku kierownika.
W latach 1940–1941 pracował w wileńskich Miejskich Zakładach Żywności, dorabiał też jako pomoc biurowa i pracownik fizyczny przy budowie dróg. W 1941 zmobilizowany, pracował w Szkole Piechoty w Wilnie na stanowisku referenta do spraw gospodarczych. W latach 1941–1942 – jako nauczyciel chemii i fizyki w gimnazjum dla dorosłych, 1941–1945 – także jako rachmistrz w Zarządzie Miejskim, 1942–1944 – jako majster chemik w Zakładach Wyrobów Kosmetycznych i Perfumeryjnych. W latach 1945–1946 był zatrudniony w Urzędzie Pełnomocnika Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego do spraw Ewakuacji z terenów Wilna.
Od 1946 w Gdańsku (początkowo zamierzał osiedlić się w Krakowie). W 1947 podjął pracę w Katedrze Chemii Nieorganicznej i Analitycznej Akademii Lekarskiej (późniejsza AMG), początkowo na stanowisku starszego asystenta, w 1948 adiunkta kontraktowego. W 1950 otworzył przewód doktorski (prowadził badania nad podstawieniem grupy azotanowej w dwuetylodwuchlorosilanie), pracy doktorskiej nigdy jednak nie ukończył. Od 1953 był zatrudniony w charakterze pomocniczej siły naukowej, od 1961 pracował jako starszy wykładowca. W 1972 przez kilka miesięcy był kierownikiem Pracowni Analizy Instrumentalnej AMG. Pomimo osiągnięcia wieku emerytalnego współpracował z AMG do 1976. Angażował się w liczne prace organizacyjne, między innymi wyposażenia, praktycznie od podstaw, pracowni chemicznej Zakładu Chemii Nieorganicznej. Pełnił też funkcję członka Komisji Dyscyplinarnej dla Studentów AMG.
Członek Polskiego Towarzystwa Farmaceutycznego (od 1958), Związku Zawodowego Pracowników Służby Zdrowia. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1959), Medalem 30-lecia Polski Ludowej (1974), Medalem Pamiątkowym 30-lecia AMG (1975).
Żonaty był od 1948 z Anną Haliną Żeligowską, farmaceutką, ojciec Marii Małgorzaty (ur. 1957), farmaceutki. Pochowany został 12 I 1980 na cmentarzu Srebrzysko w Gdańsku.
