KROHN FRIEDRICH REINHOLD, rektor Technische Hochschule Danzig
| < Poprzednie | Następne > |
FRIEDRICH REINHOLD KROHN (25 XI 1852 Hamburg – 29 VI 1932 Gdańsk), rektor Technische Hochschule Danzig (THD). Studiował do 1873 w Technische Hochschule w Karlsruhe, w latach 1876–1884 wykładał w w Hamburgu i w Technische Hochschule w Akwizgranie (THA), gdzie w 1878 uzyskał habilitację, w 1881 profesurę. W 1884–1886 pracował w USA, w zakładach konstrukcji stalowych i firmach inżynierskich. Po powrocie do Niemiec, w latach 1887–1904 główny inżynier i dyrektor w zakładach Brückenbauanstalt Sterkrade huty GHH w Oberhausen, gdzie wytwarzano konstrukcje mostowe. Na przełomie XIX i XX wieku stał się w Niemczech największym autorytetem w dziedzinie budowy mostów, zwłaszcza dużych łukowych kratownicowych (w Gdańsku tego typu mosty zachowały się przy ul. Kościuszki i Pilotów).
Od 8 VI 1904 profesor THD, kierownik Katedry Budowy Mostów, do roku 1932 wykładał statykę i budowę mostów i konstrukcji z żelaza, w latach 1907–1909 rektor, 1909–1912 prorektor, w 1904-1905, 1912-1913 i 1916-1919 dziekan Wydziału Budownictwa. Autor między innymi Methoden der Untersuchung von Schweissungen und der Schweissbarkeit (1906), Fortschritte im Brückenbau (1907), Knickfestigkeit (1923). Miał duży wkład w opracowanie dotyczącej stateczności konstrukcji stalowych normy DIN 4114 Stabilitätsfälle. Wraz z Georgiem Christophem Mehrtensem (31 V 1843 Bremerhaven – 9 I 1917 Drezno) zwolennik stosowania w konstrukcjach stalowych żelaza jednolitego, tzw. zlewnego (Flußeisen) zamiast tzw. żelaza pudłowego (ze złomu żelaznego; Schweißeisen). Jego konstrukcjami były między innymi most kolejowy przez północną Łabę w Hamburgu (1890-1893), most wysoki nad Kanałem Kilońskim w Levansau (1893-1894), wysoki most drogowy Kornhausbrücke w Bernie (Szwajcaria; 1895-1898), hala wystawowa huty GHH i Fabryki Silników Spalinowych Deutz AG na Wystawie Przemysłowej w Düsseldorfie (1902).
Od 1877 członek Stowarzyszenia Inżynierów Niemieckich (Verein Deutscher Ingenieure, VDI) i szef jego zachodnio-pruskiego oddziału w latach 1910-1911. W 1904 członek-założyciel Stowarzyszenia Niemieckich Zakładów Budowy Mostów i Konstrukcji Żelaznych (Verein deutscher Brücken- und Eisenbau-Fabriken), które w 1913 przekształciło się w Niemieckie Stowarzyszenie Budownictwa Żelaznego (Deutscher Eisenbau-Verband, DEV), a w 1928 w Niemieckie Stowarzyszenie Budownictwa Stalowego (Deutscher Stahlbau-Verband, DSV).
Od 1904 tajny radca (Geheimer Regierungsrat). Od 1906 doktor inżynier honoris causa THA. Od 1908 dożywotni członek Pruskiej Izby Panów (Preußisches Herrenhaus), izby wyższej pruskiego parlamentu (Landtagu). Od 1927 członek honorowy DEV, następnie DSV. Odznaczony między innymi Pruskim Orderem Koronnym (Preußischer Kronenorden) 3.Klasy (1898) oraz 2.Klasy (1913), Orderem Orła Czerwonego (Roter Adlerorden) 3.Klasy z Kokardą (1909).
Mieszkał w Gdańsku- Wrzeszczu: w 1907 przy Jäschkentaler Weg 47a (ul. Jaśkowa Dolina), następnie przy Taubenweg 2 (ul. Pniewskiego).
