KMICIC-MIELESZYŃSKI WACŁAW, docent Wyższej Szkoły Muzycznej
| < Poprzednie | Następne > |
WACŁAW KMICIC-MIELESZYŃSKI (ur. Kmiecik) (21 VII 1907 Mieleszyn, województwo łódzkie – 15 IV 1982 Gdańsk), muzykolog, pedagog. Jeden z dziesięciorga dzieci Antoniego Kmiecika (1860–1923) i Marianny z Szukałów (1869–1973). Jego dwuczłonowe przybrane nazwisko jest pseudonimem artystycznym lub konspiracyjnym z czasów okupacji niemieckiej. W latach 1925–1931 studiował filozofię w Rzymie, po odbyciu służby wojskowej (1931–1932) kształcił się w kompozycji w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Warszawie na Wydziale Teorii, Kompozycji i Dyrygentury; absolwent uniwersytetu w Poznaniu (1950, muzykologia).
Od 1945 w szkolnictwie muzycznym w Gdańsku, między innymi współzałożyciel i pierwszy dyrektor Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia we Wrzeszczu (jesień 1945; w latach 1951–1961 uczył tam teorii muzyki) oraz I stopnia w Tczewie (1947). W okresie 1948–1977 pracował w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Sopocie i Gdańsku, docent, dziekan Wydziału Wychowania Muzycznego (1961–1969), kierownik Katedry Wychowania Muzycznego (1972–1976). Jednocześnie nauczyciel przedmiotów muzycznych w Wojskowej Szkole Muzycznej II stopnia w Elblągu (1972–1977). Od 1970 członek Rady Naukowej Muzeum Piśmiennictwa i Muzyki Kaszubsko-Pomorskiej w Wejherowie.
Skomponował Toccatę (1968). Autor wielu haseł w wydawanej od 1979 Encyklopedii Muzycznej Polskiego Wydawnictwa Muzycznego (PWM), także publikacji i recenzji muzycznych, między innymi Geneza „Cribrum Musicum” („Muzyka” 1957), Kanony Bartłomieja Pękiela („Muzyka” 1958), Sylwetki polskich kompozytorów z północnych ziem Rzeczpospolitej oraz niektóre ich utwory (pierwsza połowa XVII w.) (Bydgoszcz 1961), Polska Kultura muzyczna w Wolnym Mieście Gdańsk (1920-1939) (Gdańsk 1965), Charakterystyka twórczości Marcina Gremboszewskiego, kompozytora gdańskiego, na tle rozwoju muzyki w pierwszej połowie wieku XVII (Zeszyty Naukowe PWSM w Gdańsku, 11, 1972).
Od 1958 członek Związku Kompozytorów Polskich. Czterokrotnie żonaty, między innymi z Janiną z domu Onacewicz (11 XII 1910 – 8 I 2002); z czwartą żoną, Olimpią Poterałowicz, miał trójkę dzieci. Pochowany na cmentarzu Srebrzysko.
