JĘDRKIEWICZ EDWIN, nauczyciel w Gimnazjum Polskim
| < Poprzednie | Następne > |
EDWIN JĘDRKIEWICZ (właściwie Rosenfeld; 16 IV 1889 Wadowice – 4 IX 1971 Mediolan), nauczyciel, poeta, dramatopisarz, tłumacz. Po ukończeniu szkoły średniej we Lwowie studiował na tamtejszym uniwersytecie filologię klasyczną i filozofię. Następnie nauczyciel języka łacińskiego w szkołach we Lwowie i Ołomuńcu. W latach 1920–1924 prezes lwowskiego Związku Literatów.
W 1927–1939 pracował w Gdańsku w Gimnazjum Polskim. Podczas II wojny światowej nauczał w szkołach we Lwowie i okolicach, w 1944 ewakuowany poprzez Niemcy na Węgry. Od 1945 roku ponownie w Gdańsku, początkowo nauczyciel, do 1957 pracował w Bibliotece Miejskiej, kustosz. W latach 1945–1948 prezes gdańskiego oddziału Związku Literatów Polskich. Następnie mieszkał w Poroninie, zmarł podczas pobytu we Włoszech.
Tłumaczył (z języka łacińskiego) między innymi dzieła Apulejusza (Metamorfozy albo Złoty Osioł), Erazma z Rotterdamu (Pochwała głupoty), Andrzeja Frycza (Dzieła wszystkie), z języka włoskiego Benita Mussoliniego (Mowy), w okresie gdańskim autor m.in. opowiadań Jędrek i szczęście (1929), Sąd (1934), powieści Droga z Martynowic (1938).
