SCHICHAU FERDINAND, właściciel stoczni
| < Poprzednie | Następne > |
FERDINAND SCHICHAU (30 I 1814 Elbląg – 23 I 1896 Elbląg), przemysłowiec, konstruktor maszyn, głównie parowych. Syn Carla Jacoba (1765–1848), Holendra osiadłego w Elblągu, mosiężnika i Anny Elisabeth Lenk (1787–1865). Początkowo uczył się w Elblągu mechaniki i ślusarstwa, następnie w szkole przemysłowej uzyskał uprawnienia czeladnicze. W latach 1832–1835 studiował w Królewskim Instytucie Przemysłowym w Berlinie, ukończył go z wyróżnieniem. Od 1835 roku odbywał praktyki w fabrykach budowy maszyn w Niemczech i Anglii. Dzięki pożyczce ojca 4 X 1837 założył w Elblągu warsztat budowy maszyn, zatrudniający 8 robotników. W roku 1840 powstała tam pierwsza maszyna parowa do napędu pierwszego parowca zbudowanego całkowicie w Prusach „James Watt”. Założył następnie stocznię (w 1855 pierwszy niemiecki statek o napędzie śrubowym, parowiec „Borussia”), fabrykę lokomotyw i kotłów parowych (1870). Przejmował upadające elbląskie zakłady (m.in. w 1872 stocznię braci Mitzlaffów, w 1874 fabrykę wagonów Hambruch, Vollbaum & Co.). Ze względu na brak bezpośredniego dostępu do morza mógł budować w Elblągu tylko niewielkie jednostki (w tym okręty wojenne, torpedowce), po dłuższych staraniach w 1889 roku uzyskał zgodę władz administracyjnych i wojskowych na budowę w Gdańsku stoczni, mogącej produkować duże, pełnomorskie statki i okręty ( Stocznia Schichaua). Druga filia zakładów znajdowała się w portowej Piławie (Pilau). Honorowy obywatel Elbląga (1887).
Żonaty był od 1843 z Julianne Harting (1817–1893). Ojciec Ericha (2 IV 1844 – 1927), Selmy (1845–1877) i Marty Elisabeth (1854–1919), żony Carla Heinricha Ziese (1848–1917). Po spłaceniu rodzeństwa 20 XI 1901 Marta Elizabeth wraz z mężem została właścicielką stoczni w Gdańsku, Elblągu i Pilawie.
