BOGUCKI WŁADYSŁAW, rektor Politechniki Gdańskiej
| < Poprzednie | Następne > |
WŁADYSŁAW BOGUCKI (16 VI 1910 Tarnów – 19 VI 1992 Kraków), inżynier, naukowiec, rektor Politechniki Gdańskiej (PG). W roku 1933 ukończył Wydział Inżynierii Lądowej i Wodnej Politechniki Lwowskiej (PL), magister inżynier dróg i mostów. W czasie praktyk studenckich pracował w Gdyni, między innymi przy umacnianiu brzegu morskiego Kamiennej Góry. W latach 1932–1934 pracownik Wydziału Architektury PL. Od 1934 do 1936 pracował w Urzędzie Wojewódzkim w Stanisławowie, 1936-1937 w Powiatowym Zarządzie Drogowym w Tłumaczu, 1937-1945 w Urzędzie Miejskim w Krakowie.
W latach 1945-1947 kierownik działu statyki w Wydziale Projektów Biura Odbudowy Portów. W 1948 współorganizator Biura Projektów Budownictwa Morskiego, kierownik biura weryfikacji.
Od października 1945 pracował na PG, był wykładowca w Katedrze Ustrojów Żelaznych i Drewnianych (następnie Katedra Budownictwa Stalowego). W roku 1946 doktor, od 1950 profesor tytularny, od 1966 profesor zwyczajny. Od 1948 kierował Zakładem Konstrukcji Budowlanych i Mostowych,od 1950 do 1952 dziekan Wydziału Inżynierii Lądowej i Wodnej, w 1952–1954 i 1958–1962 dziekan Wydziału Budownictwa Lądowego, w 1966–1968 rektor PG. Doprowadził między innymi do budowy skrzydła „B” budynku Gmachu Głównego. Podczas wydarzeń marca 1968 bronił autonomii uczelni, zmuszony do rezygnacji z funkcji rektora. Od roku 1977 na emeryturze.
Twórca na PG szkoły konstrukcji stalowych. Autor między innymi podręcznika Budownictwo stalowe (4. wyd. 1977). Członek Sekcji Konstrukcji Metalowych Komitetu Inżynierii Lądowej i Wodnej Polskiej Akademii Nauk, Polskiego Związku Inżynierów i Techników Budowlanych. Zasiadał w Radzie Naukowo-Technicznej Przedsiębiorstwa Konstrukcji Stalowych i Urządzeń Przemysłowych, Radzie Naukowej Instytutu Budownictwa Politechniki Krakowskiej, był przewodniczącym Komisji Budownictwa Morskiego w Polskim Komitecie Normalizacyjnym. W latach 1957-1959 komandor Akademickiego Związku Sportowego.
Od 1948 roku członek Polskiej Zjednoczonej partii Robotniczej. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1954), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1959) i Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1975).
