BARAN CZESŁAW, prorektor Akademii Medycznej w Gdańsku
| < Poprzednie | Następne > |
CZESŁAW BARAN (12 V 1929 Zawiercie – 2 II 2000 Gdańsk) lekarz, prorektor Akademii Medycznej w Gdańsku (AMG). Syn Antoniego i Marii z domu Śliwa.
Od 1943 do 1945 był pracownikiem przymusowym w Miejskim Zakładzie Elektrycznym w Zawierciu. W 1948 ukończył miejscowe gimnazjum, w latach 1949-1954 studiował na Wydziale Lekarskim Akademii Lekarskiej w Gdańsku (od 1950 AMG). W latach 1951–1967 (z przerwą na służbę wojskową 1957–1959) pracował w Zakładzie Fizjologii AMG, początkowo jako wolontariusz, od 1952 jako młodszy asystent, od 1966 doktor (na podstawie dysertacji Rozwój fizyczny wiejskich dzieci szkolnych województwa gdańskiego). W latach 50. XX wieku pracował jednocześnie w Wydziale Zdrowia i Opieki Społecznej w Gdańsku na stanowisku lekarza rejonowego i kierownika przychodni obwodowej w Oliwie. W latach 1967–1977 był dyrektorem AMG.
Od 1976 roku docent kontraktowy AMG. Od 1977 doktor habilitowany na podstawie dorobku i rozprawy Różnice w rozwoju fizycznym dzieci wsi gdańskiej w zależności od pochodzenia terytorialnego ich rodziców oraz kierownik Zakładu Organizacji Ochrony Zdrowia AMG. Od 1978 docent oraz dyrektor nowo powstałego Instytutu Medycyny Społecznej AMG. W 1987 został profesorem nadzwyczajnym (tytularnym), w 1995 profesorem zwyczajnym. W latach 1987–1990 i 1996–1999 pełnił funkcję prorektora do spraw klinicznych AMG. Od 1994 pracował również w Bałtyckiej Wyższej Szkole Humanistycznej w Koszalinie.
Prowadził zajęcia ze studentami z organizacji ochrony zdrowia. Zajmował się przede wszystkim tematyką medycyny społecznej i zdrowia publicznego, ze szczególnym uwzględnieniem rozwoju fizycznego dzieci wiejskich i ich uwarunkowań środowiskowych. Badał zagadnienia związane z higieną szkolną dzieci na wsi, statystyki stanu zdrowia ludności i wpływu pochodzenia terytorialnego rodziców, liczebność osób w rodzinach i warunki mieszkaniowe. Prowadził badania nad społecznymi uwarunkowaniami zachorowań na gruźlicę i alkoholizmu.
Był autorem koncepcji modelowej opieki kardiologicznej i jej wdrożenia w system świadczeń zdrowotnych. Zajmował się również problemami orzecznictwa lekarskiego i czasowej niezdolności do pracy. Do jego ważniejszych prac można zaliczyć: Rozwój fizyczny wiejskiej młodzieży szkolnej województwa gdańskiego (Gdańsk 1966), Różnice w rozwoju fizycznym dzieci wsi gdańskiej w zależności od pochodzenia terytorialnego ich rodziców (Gdańsk 1975), Poland’s programme for health for all by the year 2000 (w: Health Promotion. II Danubean Symposium of Preventive and Social Medicine, Bratislava 1989), Charakterystyka oczekiwań pacjentów i możliwości zaspakajania ich potrzeb zdrowotnych w przychodniach rejonowych (współautor z Tadeuszem Jędrzejczykiem, „Problemy Medycyny Społecznej” 1992). Był członkiem komitetu redakcyjnego „Annales Academiae Medicae Gedanensis”.
Pochowany 5 II 2000 na cmentarzu Srebrzysko.
