MEYER CARL LUDWIG, złotnik

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >
Carl Ludwig Meyer, dzbanek, srebro, 1783
Carl Ludwig Meyer, zegar do odmierzania długości kazań, srebro, 1802
Carl Ludwig Meyer, świecznik stołowy, srebro, lata 80. XVIII wieku
Hasło powstało dzięki Miastu Gdańsk
Partner redakcji

CARL LUDWIG MEYER (Meuer; 17 XI 1740 Gdańsk – 28 XII 1803 Gdańsk), złotnik. Uczył się u Jakoba Haaseego, w bliżej nieokreślonym czasie pracował jako czeladnik w Londynie. Od 16 VI 1768 roku przez dwa lata był czeladnikiem w warsztacie Ephraima Wishkego. W 1771 wykonał pracę mistrzowską w pracowni Friedricha Wilhelma Endego I. Miał dwóch synów: Johanna Ludwiga oraz Carla Gottfrieda, których kształcił w zawodzie. Pierwszy 8 I 1771 uzyskał tytuł mistrzowski w Gdańsku, 22 I 1771 uzyskał obywatelstwo Gdańska.

Używał znaku warsztatowego z pełnym nazwiskiem MEYER w prostokącie lub w dekoracyjnym obrysie. Jest dzisiaj znany głównie jako autor zastawy stołowej, serwisów do napojów i pomniejszych wyrobów w stylu późnego rokoka (na przykład para świeczników i łyżki; Muzeum Narodowe w Gdańsku). Na szczególną uwagę zasługuje monumentalny kufel o obfitej, misternie wykonanej dekoracji rokokowej (Galeria Neuse w Bremie). Wykonywał także liczne srebra sakralne: kielichy (Pieniążkowo, Subkowy, Trąbki Wielkie, Wiele, Wielki Garc), monstrancje (Kościerzyna, Pogódki, Subkowy, Strzelno, Strzelcice koło Pucka), zegary piaskowe (dawniej w kościele św. Jana i św. Trójcy).

Zob. też złotnictwo. AFR

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania