HALA SPORTOWA GEDANII
< Poprzednie | Następne > |
HALA SPORTOWA GEDANII, ul. Kościuszki 49, przeznaczona do gry w siatkówkę, piłkę ręczną i koszykówkę. Została zbudowana z elementów składanych, przywiezionych wiosną i latem 1974 roku z Niemieckiej Republiki Demokratycznej, i sprezentowana klubowi Gedania przez Główny Komitet Kultury Fizycznej z okazji pięćdziesięciolecia istnienia. Była jedną z 20 sprowadzonych do Polski hal tego typu (typ NRD – od nazwy kraju pochodzenia), zmontowana jako czwarta w kraju, pierwsza z czterech podobnych wybudowanych w Gdańsku. W części sportowej miała 42,42 m długości, 24,21 m szerokości i 10,80 m wysokości; w części zaplecza (administracja, szatnie, natryski) była nieco mniejsza: 42,42 m długości, 12,43 m szerokości oraz 4,70 m wysokości. Ogólna powierzchnia zabudowy wynosiła 1631 m², a kubatura 13 897 m³.
Jesienią 1974 roku fundamenty pod halę wykonało Gdańskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Budowlanego, od grudnia tego roku montowali ją pracownicy gdańskiego Mostostalu, wiechę zawieszono 15 VII 1975 roku. Prace wykończeniowe prowadziło gdańskie Przedsiębiorstwo Robót Komunalnych nr 12. Hala została oddana do użytku 26 II 1977 roku, między innymi w obecności wiceprezydenta Gdańska Józefa Łacmańskiego. Otwarciu towarzyszyły pokazy gimnastyczne zawodników Startu Gdańsk i Ludowego Zespołu Sportowego „Kociewie” ze Starogardu Gdańskiego oraz walk karate w wykonaniu zawodników Akademickiego Związku Sportowego Politechniki Gdańskiej. Pierwszymi rozegranymi w niej zawodami (w dniu otwarcia) był mecz piłki siatkowej kobiet Gedania – Warmia Olsztyn (3:1) w ramach rozgrywek II ligi. Miejsce rozgrywania spotkań międzynarodowych, m.in. 21 VI 1998 meczu siatkarek Polska–Chorwacja w ramach Euroligi. Służyła jednak nie tylko zawodom sportowym, między innymi 12 II 1990 roku odbyła się tu pierwsza w Gdańsku po przemianach ustrojowych Giełda Towarowa (materiałów budowlanych).
Czas użytkowania hali przewidziano na 25 lat. W 2010 roku z powodu wygięcia dachu nadzór budowlany zakazał jej wykorzystywania. W końcu 2012 roku została rozebrana, a elementy trafiły do huty.