FOTYGA ANNA ELŻBIETA, polityk
| < Poprzednie | Następne > |
ANNA ELŻBIETA FOTYGA z domu Kawecka (ur. 12 I 1957 w Lęborku). Córka lekarzy Jerzego i Krystyny. Od 1965 roku z rodziną w Gdańsku, ukończyła LO nr III. Absolwentka handlu zagranicznego na Wydziale Ekonomiki Transportu Uniwersytetu Gdańskiego (1981). Odbyła staże podyplomowe w Departamencie Pracy Stanów Zjednoczonych i Cornell University w Nowym Jorku (1991), uczestniczyła w programach podyplomowych organizowanych przez Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju (1995) oraz Krajowej Szkole Administracji Publicznej wspólnie z duńską szkołą Administracji Publicznej (2000).
Do wybuchu stanu wojennego 13 XII 1981 pracowała jako wolontariuszka Komisji Krajowej NSSZ Solidarność w Gdańsku, następnie jako stażystka i analityk w dziale zagranicznym Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, następnie, po urodzeniu dwójki dzieci, wychowując je w domu, dorabiała nauczaniem języków obcych. W latach 1987-1989 redaktor wydawnictw niezależnych. W latach 1987–1989 członkini zarządu spółki Modem, a 1989–1991 była pracownikiem a następnie kierowała Biurem Spraw Zagranicznych Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność”, stając się bliską współpracownicą Lecha Kaczyńskiego, w 1992–1994 pracowała w spółce Przekaz. Zajmowała się projektami Banku Światowego m.in. w latach 1994–1997 w Gdańskim Przedsiębiorstwie Energetyki Cieplnej. W 1997roku była ekspertem Międzynarodowej Organizacji Pracy. W latach 1998–2002 wiceprzewodnicząca Naczelnej Rady Nadzorczej Zakładu Ubezpieczeń Społecznych. Doradca w sprawach integracji europejskiej prezesa Urzędu Nadzoru Ubezpieczeń Zdrowotnych, doradca do spraw międzynarodowych (1999-2000), a następnie p.o. dyrektora Departamentu Spraw Zagranicznych w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów za rządów premiera Jerzego Buzka (2000–2001). Od 2001 roku członki Prawa i Sprawiedliwości. W 2002 roku wybrana do Rady Miasta Gdańska z ramienia Prawa i Sprawiedliwości (PiS). W wyniku koalicji Platformy Obywatelskiej (PO) z PiS mianowana na stanowisko wiceprezydenta Gdańska, do złożenia dymisji 12 I 2004 roku w wyniku konfliktu z prezydentem Pawłem Adamowiczem. Odpowiadała za politykę gospodarczą miasta i fundusze unijne. Od 2004 członkini Rady Politycznej PiS. Eurodeputowana po wyborze do Parlamentu Europejskiego z list PiS w okręgu pomorskim (uzyskała 25.994 głosów) od czerwca 2004 do 22 XI 2005 roku członek rozszerzonego prezydium Komisji Spraw Zagranicznych (AFET). Od 23 XI 2005 roku sekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, a od 9 V 2006 do 16 XI 2007 minister spraw zagranicznych w rządach Kazimierza Marcinkiewicza i Jarosława Kaczyńskiego. Od 7 września 2006 do 20 maja 2010 roku członek Rady Bezpieczeństwa Narodowego z nominacji prezydenta L. Kaczyńskiego. Od 29 XI 2007 do 20 VIII 2008 szefowa Kancelarii Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej (RP) L. Kaczyńskiego. Od sierpnia 2009 do sierpnia 2010 szefowa misji Międzynarodowej Organizacji Pracy w Tbilisi, złożyła dymisję w proteście przeciwko polityce władz PO i Polskiego Stronnictwa Ludowego w sprawie Gruzji. W latach 2010-2011 doradca prezesa Prawa i Sprawiedliwości do spraw międzynarodowych. W 2011 roku z powodzeniem startowała z list PiS do Sejmu RP VII kadencji z okręgu gdańskiego (uzyskała 24.662 głosów), w trakcie trwania kadencji członek delegacji do Zgromadzenia Parlamentarnego NATO, wiceprzewodnicząca Sejmowej Komisji do Spraw Unii Europejskiej. Od 2012 wiceprzewodnicząca Zarządu Sojuszu Europejskich Konserwatystów i Reformatorów (AECR) w Parlamencie Europejskim. 25 V 2014 z listy PiS ponownie wybrana do Parlamentu Europejskiego, uzyskała 56.677 głosów, 27 maja złożyła mandat posła RP, od 7 lipca przewodnicząca podkomisji bezpieczeństwa i obrony (SEDE).
W 2009 roku odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu „Za zasługi dla Litwy”.
