PESCHWITZ GOTTFRIED von, rajca, poeta
| < Poprzednie | Następne > |
GOTTFRIED von PESCHWITZ (6 II 1631 Gdańsk – 10 X 1696 Gdańsk), rajca, poeta. Syn Heinricha. Początkowo uczył się w Gimnazjum Akademickim. W 1650 roku rozpoczął studia prawnicze we Franeker, następnie podróżował po Europie, m.in. po Francji i Włoszech. W Gdańsku od roku 1658, w 1660 sekretarz Rady Miejskiej, od 1681 ławnik, od 1689 rajca, 1692 sędzia. Oprócz działalności politycznej zajmował się twórczością literacką. Tworzył utwory okolicznościowe, m.in. sonety, panegiryki itp. w kilku językach: łacińskim, włoskim, niemieckim i francuskim. Zamawiającymi były głównie osoby z kręgu gdańskiego patrycjatu, choć wiele razy w utworach występują postaci z grona dworu królewskiego. W roku 1663 wydał podręcznik poetyki. Specjalizował się też w emblematach, tworząc rysunki wraz z tekstami. Jego emblematy stanowiły ozdobę koronacji króla polskiego Michała Korybuta Wiśniowieckiego w roku 1669, a rok później królewskiego ślubu. Zaprojektował również ten rodzaj dekoracji na jego katafalk. W 1677 roku wykonał malowidła emblematyczne, które stanowiły część bramy triumfalnej wzniesionej na cześć wjazdu do Gdańska króla polskiego Jana III Sobieskiego. Pochowany w kościele Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Jego syn Adrian Ernst (2 XI 1680 Gdańsk – 21 X 1725) był od roku 1719 ławnikiem Starego Miasta.
