WENCEL WOJCIECH, poeta, eseista
| < Poprzednie | Następne > |
WOJCIECH WENCEL (ur. 16 II 1972 Gdańsk), poeta, eseista, felietonista, krytyk literacki. W roku 1990 absolwent III Liceum Ogólnokształcącego, w 1995 Instytutu Filologii Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego. Debiutował w roku 1992 w dwutygodniku katolickim „Gwiazda Morza”. Był współredaktorem „Przedproży” (1992–1994), redaktorem działu literackiego kwartalnika „Fronda” (1997–2008) i czasopisma „Nowe Państwo”. W latach 1998–2002 zasiadał w Radzie Programowej TVP S.A. (wiceprzewodniczący 2001–2002). Jego wiersze tłumaczono m.in. na język niemiecki, czeski, szwedzki, kataloński. W latach 90. XX wieku jeden z ważniejszych przedstawicieli nurtu konserwatywnego, antyliberalnego, katolicko-narodowego we współczesnej polskiej literaturze i publicystyce. Tomy poetyckie: Wiersze (1995), Oda na dzień św. Cecylii (1997), Oda chorej duszy (2000), Ziemia Święta (2002), Wiersze zabrane (2003), Imago mundi. Poemat (2005), De profundis (2010), Podziemne motyle (2010), Oda do śliwowicy i inne wiersze z lat 1992–2012 (2012); eseje i felietony: Zamieszkać w katedrze. Szkice o kulturze i literaturze (1999), Przepis na arcydzieło. Szkice literackie (2003), Niebo w gębie (2010), Wencel gordyjski (2011). Nagrody: im. K. Iłłakowiczówny za najlepszy debiut książkowy roku 1995, w Konkursie Poetyckim im. ks. Józefa Baki (1996), nominacja do Nagrody Nike (1997), im. ks. Janusz Pasierba (2000), Fundacji Kościelskich (2000), Media Książce (2003), Řád Bílé Karla Vrány I stupně (Order Biały Karla Vrány I stopnia, 2010), Literacka im. Franciszka Karpińskiego (2011), Literacka im. Józefa Mackiewicza (2011). Mieszka w Matarni.
