DWÓR BRACTWA ŚW. JERZEGO

< Poprzednie

Następne >

Dwór Bractwa św. Jerzego, Matthaeus Deisch, 1761–1765

Dwór Bractwa św. Jerzego
i Brama Złota, Johann Carl Schultz, 1868

Dwór Bractwa św. Jerzego, 1894

DWÓR BRACTWA ŚW. JERZEGO, Targ Węglowy 27. Początkowo dom i plac ćwiczeń Bractwa św. Erazma, po nabyciu obiektu przez Bractwo św. Jerzego ( bractwa strzeleckie) w latach 1487–1494 Hans Glottau wzniósł w stylu późnogotyckim (w nawiązaniu do budownictwa flamandzkiego) dwukondygnacyjny budynek na planie kwadratu, z namiotowym dachem, smukłymi ośmiobocznymi wieżyczkami i wieńczącym fasadę blankowaniem (nadającym cechy budowli militarnej). W 1566 roku szczyt kopuły ozdobiono figurą patrona bractwa: św. Jerzego zabijającego smoka. Pod koniec XVI wieku gmach przebudowano, powiększono m.in. ostrołukowe okna. Na pierwszej kondygnacji mieściła się strzelnica dla łuczników i pomieszczenia do przechowywania sprzętu łuczniczego; na drugiej – wielka sala zebrań bractwa: miejsce uroczystości, przedstawień teatralnych i wystawnych uczt. W roku 1798 obiekt sprzedano państwu pruskiemu; na parterze mieściła się główna miejska wartowania, na piętrze (przedzielonym stropem na dwie kondygnacje) sala przesłuchań sądu polowego, wyżej Królewska Szkoła Sztuk Pięknych. Pod koniec XIX wieku podjęto prace zmierzające do przywrócenia budynkowi dawnego wyglądu: odnowiono narożne wieżyczki, zwieńczając je namiotowymi daszkami, zamontowano kopię usuniętej wcześniej figury św. Jerzego. Po zniszczeniach z 1945 roku (zniszczony dach, wypalone wnętrze), w latach 1950–1953 odbudowano według projektu Ryszarda Massalskiego na siedzibę Stowarzyszenia Architektów Polskich, obecnie siedziba Oddziału Wybrzeże tego Stowarzyszenia. TD