PAPÉE KAZIMIERZ (10 i 1889 Lwów – 19 i 1979 Rzym), Komisarz Generalny RP w II WMG. Od 1919 zatrudniony w MSZ, 1929–32 Konsul Generalny RP w Królewcu, w Gd. 18 III 1932 – 15 XII 1936. W 1932–33, w okresie pogorszenia stosunków pol.-gd., realizował zaostrzony kurs władz RP wobec II WMG, np. wpłynięcie w czerwcu 1932 do portu gd. pol. niszczyciela ORP „Wicher” i incydent w marcu 1933 z ORP „Wilia”. Początkowo zwolennik popierania antyhitlerowskich ugrupowań, w okresie późn. sceptycznie wyrażał się o celowości oparcia pol. polityki w II WMG na współpracy z partiami opozycyjnymi. Potrafił dostrzec, w jakim kierunku zmierzała polityka gd. NSDAP. Popierając ideę utworzenia 1933 q Związku Polaków w WMG, faktycznie przyczynił się do pogłębienia rozbicia gd. Polonii. Jego żona, Leonia z d. Dobrzańska (siostra mjr. „Hubala”), działała w pol. organizacjach. Po opuszczeniu Gd. był 1936–39 posłem pełnomocnym RP w Pradze. Od poł. 1939 ambasador w Watykanie z ramienia rządu emigracyjnego od jesieni 1939 do 1958 (kiedy papież Jan XXIII nie przyjął od niego listów uwierzytelniających), nast. jako Administrator RP przy Stolicy Apostolskiej, od 1976 do śmierci nieoficjalny przedstawiciel w Watykanie Rządu RP na Uchodźstwie.
MA
