OSTROWSKA RÓŻA, pisarka, patronka gdańskiej ulicy
| < Poprzednie | Następne > |
RÓŻA OSTROWSKA (z domu Piotrowicz; 1 IX 1926 Wilno – 23 III 1975 Gdańsk), pisarka, aktorka, scenarzystka. Po edukacji w szkole powszechnej i gimnazjum w Wilnie (częściowo na tajnych kompletach), od 1945 roku w Poznaniu, studiowała dwa semestry polonistykę na Uniwersytecie Adama Mickiewicza, po wyjściu za mąż za aktora Leszka Ostrowskiego od roku 1948 w Gdyni. W latach 1950–1955 pracowała jako redaktor, następnie kierownik redakcji literackiej w gdańskiej Rozgłośni Polskiego Radia ( Radio Gdańsk), od 1955 była przedstawicielem na Gdańsk dwutygodnika „Pomorze” (pisała pod pseudonimem Kołodziej), 1957–1959 była doradcą literackim w Wydawnictwie Morskim (w Gdyni), 1960–1969 kierownikiem literackim Teatru Wybrzeże. Zwolniona za podpisanie protestu przeciwko wydarzeniom marca 1968. Utrzymywała się z prac dorywczych. Od roku 1971 chorowała na nowotwór płuc. Autorka wierszy, nowel, słuchowisk radiowych, scenariuszy widowisk, recenzji teatralnych, powieści Wyspa (1960, wznowienia 1961, 1965, 1972), Bedekera Kaszubskiego (1974, współautorka Izabella Trojanowska), niedokończoną powieść Mój czas osobny wydano pośmiertnie (1977). Pochowana na cmentarzu Srebrzysko. Od 1962 roku mieszkała we Wrzeszczu, przy ul. Partyzantów 99, jej imieniem nazwano jedną z ulic we Wrzeszczu (przecznicę ul. Partyzantów).
