SAMUEL JOACHIM HOPPE (Hoppius; 25 XII 1684 Salzwedel kpło Magdeburga – 12/13 V 1754 Gdańsk), uczony. Bratanek burmistrza q Joachima Hoppego (Hoppiusa), u którego się wychowywał. Nie do końca wyjaśniona jest jego edukacja w q Gimnazjum Akademickim. Nie znajduje się w księdze wpisów tej szkoły, ale pozostawił po sobie końcową pracę, będącą zaliczeniem tegoż gimnazjum. Było to dzieło bibliograficzne, wymieniające około 1000 pozycji związanych z historią Polski
De scriptoribus historiae Polonicae schediasma literarium (1707), które należy uznać za pierwszą polską bibliografię specjalistyczną. W 1703 roku studiował na uniwersytecie w Królewcu, w latach 1707–1711 teologię na uniwersytecie w Rostoku. W roku 1711 ukazało się drugie wydanie jego bibliografii, dołączone do wydania I tomu dzieła Jana Długosza
Historia polonica, z uzupełnieniami m.in. q Vallentina Schlieffa. W 1715 otrzymał stanowisko diakona przy q kościele św. Katarzyny, w 1720 został diakonem i kaznodzieją w q kościele NMP.
PP
