OSTROWSKA RÓŻA, pisarka, patronka gdańskiej ulicy
| < Poprzednie | Następne > |
RÓŻA OSTROWSKA (z domu Piotrowicz; 1 IX 1926 Wilno – 23 III 1975 Gdańsk), pisarka, aktorka, scenarzystka. Po edukacji w szkole powszechnej i gimnazjum w Wilnie (częściowo na tajnych kompletach), od 1945 roku w Poznaniu, studiowała dwa semestry polonistykę na Uniwersytecie Adama Mickiewicza, po wyjściu za mąż za aktora Leszka Ostrowskiego od roku 1948 w Gdyni. W latach 1950–1955 pracowała jako redaktor, następnie kierownik redakcji literackiej w gdańskiej Rozgłośni Polskiego Radia (q Radio Gdańsk), od 1955 była przedstawicielem na Gdańsk dwutygodnika „Pomorze” (pisała pod pseudonimem Kołodziej), 1957–1959 była doradcą literackim w Wydawnictwie Morskim (w Gdyni), 1960–1969 kierownikiem literackim q Teatru Wybrzeże. Zwolniona za podpisanie protestu przeciwko wydarzeniom q marca 1968. Utrzymywała się z prac dorywczych. Od roku 1971 chorowała na nowotwór płuc. Autorka wierszy, nowel, słuchowisk radiowych, scenariuszy widowisk, recenzji teatralnych, powieści Wyspa (1960, wznowienia 1961, 1965, 1972), Bedekera Kaszubskiego (1974, współautorka q Izabella Trojanowska), niedokończoną powieść Mój czas osobny wydano pośmiertnie (1977). Pochowana na q cmentarzu Srebrzysko. Od 1962 roku mieszkała we Wrzeszczu, przy ul. Partyzantów 99, jej imieniem nazwano jedną z ulic we Wrzeszczu (przecznicę ul. Partyzantów).
