POTOK ORUŃSKI

Z Encyklopedia Gdańska
Skocz do: nawigacji, wyszukiwania

< Poprzednie Następne >

POTOK ORUŃSKI (1356 Orana, Struga Łostowicka, Potok Oruński), obecna długość 7,5 km; powstaje z połączenia kilku strumyków mających źródła na granicy q Szadółek i q Rębowa, na wysokości około 110 m n.p.m., płynie na zachodzie, między Szadółkami a q Zakoniczynem, do roku 2000 wybetonowanym podczas II wojny światowej kanałem i głębokim parowem, przez q Łostowice, stąd doliną przez q Park Oruński. Pierwotnie wpływał na Żuławy Gdańskie i prawdopodobnie uchodził do płynącego z południa cieku o nieznanej obecnie nazwie, kierującego się na północny-wschód przez q Dolnik i uchodzącego do Motławy u zbiegu obecnych ulic Sandomierskiej i Przybrzeżnej. Po przekopaniu q Kanału Raduni uchodzi do niego przy obecnej ul. Raduńskiej. Zasilany q Potokiem Kozackim i q Potokiem Kowalskim. W latach 1933–1934 przy obecnej ul. Żuławskiej nr 86, 90 i 92 odkryto trzy łodzie datowane na XI–XII wiek, co wskazuje, że był wówczas żeglowny. Po powodzi w roku 2001 w górnym biegu cieku wybudowano trzy nowe zbiorniki retencyjne: Augustowska, Świętokrzyska nr 1 i Świętokrzyska nr 2.

⇦ WRÓĆ
Osobiste
Przestrzenie nazw

Warianty
Widok
Działania