STECH ANDREAS, malarz
| < Poprzednie | Następne > |
ANDREAS STECH (Steg, Stecher; ochrzczony 9 IX 1635 Słupsk – 12 I 1697 Gdańsk), malarz. W Gd. z rodziną od 1636. Przypuszczalnie uczył się malarstwa u ojca, Heinricha,od 1653 zapewne u q Adolfa Boya. W 1658 wyzwolony na czeladnika, od 28 III 1662 mistrz cechowy na podstawie prac: Powołanie św. Andrzeja i Krezus rzucający się w płomienie, 1667 otrzymał gd. q obywatelstwo. Wpływ na jego styl wywarło malarstwo hol. i flam. Malował gł. obrazy rel. (św. Róża z Limy w q kośc. św. Mikołaja) oraz dla cystersów z klasztoru w q Oliwie (m.in. obraz w ołtarzu głównym, 7 kompozycji w nawie gł.) i Pelplinie (m.in. Ukrzyżowanie, sceny z Dziejów Apostolskich) i portrety (będące najbardziej cenioną częścią jego spuścizny, m.in. q Jana Heweliusza, Gabriela Fryderyka Schumanna, syna burmistrza q Gabriela Schumanna, Petera Fabri, Johanna Heina). Tworzył sceny hist. i alegoryczne (m.in. do q Dworu Artusa, niezachowane: Walka Horacjuszy z Kuriacjuszami, kartony do gobelinów Sąd Salomona i Herkules, zachowane obrazy w q BG PAN: Płaczący filozof – Heraklit i Śmiejący się filozof – Demokryt) oraz martwe natury. Osobne miejsce w jego dorobku zajmują ilustracje nauk. do dzieł gd. uczonych: Jana Heweliusza i botanika q Jakoba Breyna. Jego uczniem był Christian Friedrich Falckenberck (1675 Kopenhaga – 1745 Gd.), malarz tematów historycznych (Cyrus i królowa Amazonek) i religijnych (rysunki scen pasyjnych).
