STASZEWSKI JÓZEF, profesor Wyższej Szkoły Pedagogicznej
| < Poprzednie | Następne > |
JÓZEF STASZEWSKI (pierwotnie Haliczer; 18 XI 1887 Tarnopol – 5 IX 1966, Warszawa), geograf, historyk geografii, naukowiec. Pochodził z biednej rodziny żyd., ukończył szkołę średnią we Lw., od 1910 studiował w Wiedniu geografię i przyrodę. Podczas I wojny światowej był oficerem armii austr., jako jeniec ros. na Syberii uczył w pol. gim. w Irkucku. Od 1921 nauczyciel w gim. w Tarnopolu, od 1937 dr (uniw. we Lw.). Podczas II wojny światowej więzień niem. obozów koncentracyjnych. Od 1945 mieszkał w Sopocie, pracował pocz. w gd. Państwowym Pedagogium, nast. q WSP, kier. Zakładu Geografii, od 1953 kierownik Katedry Geografii Regionalnej. W 1957 docent, od 1957 profesor tytularny. Założyciel Oddziału Gd. Polskiego Towarzystwa Geograficznego. Specjalista z zakresu geografii fiz. i antropogeografii oraz historii antycznej geografii, opublikował m.in. Słownik geograficzny (1934), Geografia fizyczna w liczbach (1959), Historia nauki o Ziemi w zarysie (1966).
