NAGÓRSKI STANISŁAW FELIKS, ksiądz, działacz społeczny
| < Poprzednie | Następne > |
STANISŁAW FELIKS NAGÓRSKI (9 VI 1894 Rożental k. Pelplina – 1965 Starogard Gd.), ksiądz, działacz społ. W 1907–14 uczeń progimnazjum w Pelplinie i w gim. klas. w Chełmnie. W 1915–19 w wojsku niem. Od jesieni 1919 w Seminarium Duchownym w Pelplinie, święcenia kapłańskie przyjął 1923. W 1923–25 wikary w kośc. św. Krzyża, 1925–27 w kośc. św. Mikołaja w Grudziądzu. W Gd. od 1 VIII 1927 jako nauczyciel religii i prefekt w q Gimnazjum Polskiej Macierzy Szkolnej, 1937 otrzymał tytuł prof. gim. Prezes gd. Okręgu Stowarzyszenia Młodzieży Pol. Męskiej oraz tzw. patron 8 kół Stowarzyszenia Młodzieży Pol. Żeńskiej. W 1929–30 – czł. Zarządu Macierzy Szkolnej. Kapelan drużyn harcerskich Gimnazjum Pol., od 3 III 1935 – kapelan Gd. Okręgu Związku Harcerstwa Polskiego i Gdańskiej Chorągwi Harcerek (q harcerstwo). Publicznie głosił konieczność obrony polskości w Gd., pisywał do harcerskiego czasopisma „Zew”. W chwili wybuchu II w. świat. przebywał w Gdyni, poszukiwany przez Gestapo, do 1945 ukrywał się na Pomorzu. Po 1945 pracował w Starogardzie Gd., w parafiach św. Wojciecha i św. Mateusza (1953–58 w Stężycy Szlacheckiej). W 1946–53 dziekan dekanatu starogardzkiego, 1952 otrzymał tytuł tajnego szambelana papieskiego. 30 III 1958 Gdański Zarząd Wojewódzkiego Towarzystwa Rozwoju Ziem Zachodnich przyznał mu dyplom zasłużonego w walce o polskość w byłym q II Wolnym Mieście Gdańsku.
