KAZIMIERZ LELEWICZ (15 XII 1896 Lubartów – 1 X 1986 Gdańsk), inżynier, fotografik. Po ukończeniu progimnazjum uczył się w mającej nieoficjalny status politech. Szkole Mechaniczno-Technicznej im. Hipolita Wawelberga i Stanisława Rotwanda w Warszawie, którą ukończył jako inż. budownictwa kolejowego. W 1919–21 budował linię kolejową Rejowiec-Bełżec na Lubelszczyźnie. Od 15 II 1921 do 18 IX 1939 pracował jako projektant linii i obiektów kolejowych w Okręgowej Dyrekcji PKP w Wilnie, 1939–45 zaś w tej dyrekcji zarządzanej przez kolejnych okupantów. Od 1921 uczył się zawodu fotografa u artysty malarza Ferdynanda Ruszczyca (1870–1936) i fotografika Jana Buhłaka (1876–1950). Współzałożyciel w 1926 Towarzystwa Fotograficznego w Wilnie. Eksperymentował z różnym technikami fot. artyst., słynne są jego zdjęcia zwierząt, w tym psów. W czasie II w. świat. w akowskim ruchu oporu. Pracownik PG, od 1948 kierował Studium Fotografii na Wydz. Architektury. Uczył podstaw fotografii, m.in. znanych później fotografów Stefana Figlarowicza i Zygmunta Grabowieckiego (1939–2008). Od jesieni 1945 dokumentował zniszczenia Gd., kolejne etapy odbudowy. Wartość artyst. zdjęć obrazujących zniszczenia i odbudowę Gd. doceniono po 1970. W 1973 Muzeum Historii Miasta Gd. zorganizowało wystawę
Zniszczenia i odbudowa Gdańska, prezentowane na niej zdjęcia (100) przekazał w darze tej placówce (część ob. znajduje się w stałej ekspozycji w Ratuszu Głównego Miasta). Kolekcja jego zdjęć Gd. z 1945–55 znajduje się też w zbiorach BG PAN. W 1947 współorganizator Gd. Towarzystwa Fotograficznego (później Gd. Oddział Związku Polskich Artystów Fotografików). Działał w powstałym 1972 Towarzystwie Przyjaciół Gd. Na wniosek MHMG za zasługi w fotograficznym dokumentowaniu miasta otrzymał 1975 Krzyż Kawalerski OOP, 1973 nagrodę kult. Przewodniczącego Prezydium MRN w Gd., 1976 wojewody gd. Pochowany na cment. Srebrzysko.
MrGl
